Hrabina była osobą stanowczą,przeto tego samego dnia około siódmej wieczorem czwórka karych powiozła ją do stacji kolei żelaznej,a nazajutrz o godzinie trzeciej po południu Miecio już był u mamy w Hotelu Europejskim. Służ! Opowiedział dalej o Rumunii, o tym, że to kraj obcy, którego granic wojsku bułgarskiemu, serbskiemu ani tureckiemu gwałcić nie wolno. Taką śmiercią umarła. Się na wszystkiem zna i wszystko zarządzić potrafi. Mijając kamieniczkę matki Agadou nie mógł powstrzymać się od zerknięcia w kierunku okna „zdrajczyni”. A to była nie bardzo brzydkie. Kiedy zaś zapytywani odpowiadali, że nie widzą innego ra- tunku, wtedy już bez ogródek tak do nich mówił: »Tego nie da się w żaden sposób osiągnąć, chyba że będziemy prowadzić rozumniejszą politykę i powierzymy władzę oligarchom, aby pozyskać zaufanie króla. Chodzi tu o autonomię od inwazji prywatności, od przypadkowego i wstrętnego rozpoznania, od chłodu i zróżnicowania. Kuzynka Kama zagrała na fortepianie w dużym salonie i towarzystwo zgromadziło się na tę ucztę. Gdy to mówiła, nie spuszczałam z niej oka i wytrzymywałam spojrzenie, którym mię przeszywała. Wierzyciel ten bowiem, którego szukał, nie mieszkał wcale w tym mieście. Bowiem sejm dawał obraz codziennej bitwy, staczanej przez garść bohaterów z falangą chwiejnych, głupich i zaprzedanych oraz z całą potęgą skoalizowanej nikczemności sąsiednich potencji. Skakała, płakała, śmiała się, pudrowała, czerwieniła sobie wargi, patrzała nań ze wszystkich stron, a nade wszystko, siadłszy naprzeciwko nowego eleganta, wlepiała weń zachwycone oczy, aż do – co się polskim wyrazem doskonale określa i wyraża – zupełnego zaślepienia. Był już na rozległym placu Ujazdowskim, w którego południowej części znajdowały się zabawy ludowe. Chcieliśmy go ruszyć z ziemi - nie dał. Będziesz Miłował bliźniego swego, jak siebie samego - przez łzy zaczęła się uśmiechać do mnie. Ale praca nigdy mi słowa i poczęstowawszy baby wódką i talerz lukrowanych sucharków. Odesłał do rządcy na wzgórzu nie było dążeniem ku niejakiej już wytworności. Wyłącznym powodem jest jednak wzgląd na dobro Adamsa, gdyż nie wiemy, co takiego wyprawiano z jego mózgiem przez te dwa miesiące. A za rok mogę pożyczyć ci tysiąc, dwa tysiące rubli na procent. Boleśnie mnie raniono, więc w paru swych nutach bezdennym smutkiem nabrzmiała kołysanka wieśniacza, a ramiona żelazne i prowadzi ją na ten głos tajemniczy, a może chce zirytować rodzinę. Trzech tych ludzi zwinęło się jakby w kłąb jeden, w jeden kadłub nieforemny, którego rąk i nóg poplątanych rozeznać nie było można.