Rozmawiali bardzo żywo po angielsku. LEONARD Rozważ, co czynisz. Któremu gdyby wszytko braterstwo powinne posłuszeństwo oddawało, nikt by się nad kapłana, jako Boskiego namiestnika, nie podnosił”. Dzwonią. – Po naszemu, w naszym rosyjskim języku nazywa się to drzewo – korelskaja bierioza. Pożywiał się tylko, żeś jej nie mogą obchodzić pańskie krzewy? - A dziś w nocy. Sto razy im to! Potknął się na schodach i zleciał z pierwszej kondygnacji aż na platformę. Ej-że! starły Szwedów na proch. będzie żył! Co to ma znaczyć, że ta piechota brata musi teraz cuchnąć! Edek odrzuca broń, wprawnie popycha mu głowę do przodu i kiedy bezbronna głowa Artura jest prawie przy podłodze, Edek, splótłszy dłonie, unosi się na palcach i z góry, jak siekierą, bije jeszcze raz w odsłonięty kark, aż przysiadając od rozmachu. Jako człek doświadczony i biegły w prawnictwie, Chce Hrabiego osadzić na nowym dziedzictwie Legalnie i formalnie; więc za Wo"nym biega, Aż go po długich śledztwach za piecem dostrzega, Wnet porywa za kołnierz, na dziedziniec wlecze I zmierzywszy mu w piersi Scyzoryk, tak rzecze: "Panie Wo"ny, pan Hrabia śmie Waćpana prosić, Abyś raczył przed szlachtą bracią wnet ogłosić Intromisyją Hrabi do zamku, do dworu Sopliców, do wsi, gruntów zasianych, ugoru, Słowem cum gais, boris et graniciebus, Kmetonibus, scultetis et omnibus rebus Et quibusdam aliis. Znowu mi coś powiada. Wprawiło to Karnę w zdumienie. Jest tam paru starszych, co po szkolnemu pieśni śpiewają, ale młodszy to dobrze, jak się trochę kląć nauczy. Przynosiła niestrudzenie i raz koło razu półkolistymi naręczami kładąc w przeguby i wiązania, wśród rytmów niezmiennych, miotała webło, czyli kidzenę, czyli morską trawę, którą z głębokich zatargów, z mulistych głębin wyniosła i na ten strąd wydzieliła. Nie obawiaj się, parasolką na dziecko i nic. Pozostałe 5, 1 do 9, 1 mln. Tym razem nie poszedł sam, wziął ją z sobą. Gałęzie były pokryte wężami i kameleonami; można było mniemać, że jest to oryginalne drzewo, które zamiast owoców rodzi te osobliwe gady. Kto go postawi u zbawienia progu I tworzy tęczę -jest warkoczem ducha, Dopóki leci duch prosto ku Bogu. KRESSYDA Wszystko przepadło, już minęło wszystko; Jeszcze nie wszystko: nie dotrzymam słowa!