Choć upokorzenie ich było okrutne, musieli się poddać. Chwilę - cicho. Nie szkodzą niczym innym ludziom jak tylko, że są wróżbitami nieochybnej śmierci, gdzie na dachu zakwilą. Wszedł zaraz żołnierz stary, niewielkiego wzrostu, z włosami bielusieńkimi jak śnieg i z białym przystrzyżonym wąsikiem, ale czerstwy i czerwony jak ćwik. Sama choroba często różne jasełeczka przed oczy stawia, ale dla pewności można by kazać nieco lodu na rzece odrąbać i tę babę spławić. – Przecież jest wydrukowane w nagłówku wiersza. – No, to zażyjże waść tabaki z mojego rożka i siadaj przy mnie, pogadamy sobie uczciwie. Gdy wspomnę na tę życia okoliczność srogą, Klnę mądrość, ale nie wiem, w czym winić i kogo. – Anna umarła w drodze. Pragnąc więc zachować dla Rzymian Żydów jako wiernych poddanych, a Żydom ocalić świątynie i oj- czyste miasto, a jednocześnie zdając sobie sprawę z tego, że zamieszki nie przyniosą i jemu samemu niczego dobrego, wysłał na pomoc ludowi dwa tysiące jeźdźców261 z Auranitydy, Batanei i Trachonitydy z hipparchem Dariuszem i wodzem Filipem262, synem Jakimosa, na czele. Dość było jednego kieliszka wina, ażeby Jan Mincel zaczął bić pięściami w stół albo w plecy swoich sąsiadów i wrzeszczeć: - Czuję w sobie starożytną polską krew! – Zawsze. Skutkiem przezornych rządów, zaniedbane wioski Na wzór się przekształcają angielski i włoski; Zapomnianego niegdyś przystrojeniem kąta Gromadny obywatel pilnie się zaprząta. Wisz i Doman zgodzili się na to zawczasu. Tu jest Dafnis, tu Cyniry Córka płacze z swojej mirry, Tu płuczą swoje źrenice Siostry głupiego woźnice. i dom wasz cały Strącić w nieszczęście. Znów ręce podniósł i znów go pogłaskał. Postanowił zabawić się i wytropić jej manewry. Pan Adam przynaglał do pośpiechu Walusia, bo chciał jak najprędzej znaleźć się w domu. - zapytał przymrużając oczy i marszcząc się jak stara cytryna - to? Modlitwa, praca ręczna, nauka, przeplatane rozrywkami: oto w jaki sposób schodzi czas mieszkankom „Żółtego domu”. Nic tych rzeczy nie umiała, gdyż nikt jej nie uczył. Wtedy, wtedy nam z powieki Pań łzy otrze - i na wieki! 20,21 Potem, poradziwszy się ludu, ustanowił śpiewaków dla Pana, by idąc w świętych szatach przed zbrojnymi wysławiali Go śpiewając: Wysławiajcie Pana, albowiem na wieki jest Jego łaskawość. - Papo, co tobie? Zobaczmyż jaki.