Z tak podwojoną uderzyli silą Na nieprzyjaciół. Wincenty a Paulo. Dotarli już nad „Gorącą Wodę” i czołgali się po ziemi szukając naszych śladów. - Bądź spokojna. Skutek jest zawsze niezawodny, choć trwa krótko. – Co tu robisz,błaźnie jeden? Liboriusza, patrona miejscowego, biskup i kapituła paderbornska odpowiadają Krzyżakom: „Lubo wielu książąt, arcybiskupów, biskupów, prałatów i innych zacnych osób błagało nas od dawna o dar podobny, nikomu przecież nie daliśmy ani kawałka. - I ja rada jestem - odpowiedziała - bo to coś pewnego, a w naszym położeniu to ważna rzecz. Na wspomnienie starego Wisza głowę spuścił Doman i zamilkł. – Jak się nazywał mulero[39]? - Czy mógł się kto spodziewać - rzekł Rogosz - aby on tak znaczną sumę w tej chwili posiadał, aby ją tak lekceważył. – Mnie nikt nie kocha – szepnęła Ada. W tej chwili z uderzeniem godziny dziesiątej wszyscy powstali z miejsc swych i zaczęli się żegnać. Kto próżnuje, Ten niewart spoczynku! Zatrzymał się nasłuchując,ale prócz szumu wiatru wśród liści drzew wy- tężone jego ucho nie schwyciło żadnego innego odgłosu. Szare ich płaty jak chmury zsuwały się i napła. Rychło miało się okazać jednak, że gubernialny Lwów jest owładnięty przez patriotyczną propagandę, że młodzież rozczytuje się w zakazanej literaturze, że lekceważy swoich nauczycieli, którzy usiłowali ją wychowywać w duchu lojalności wobec władz austriackich. I poczęli patrzeć sobie w oczy, marszcząc brwi. Tłukła i tłukła, na maść je utłukła, a jeszcze nie przestawała; kiedy zaś obróciła się do światła, zdawało się, że jej iskry z oczu szły, jako więc tej złej wilczycy ruszonej w gnieździe. Scena rozegrała się z tak błyskawiczną szybkością, że trudno było dostrzec kolejność ruchów Apacza. Tymczasem nowy arcybiskup walczył w Koszycach z kłopotliwymi sprzecznościami położenia swojego. Ale nie wielbmy poniesionej klęski I ze słabości swojej się nie szczyćmy. Drzwi otworzyły się na całą szerokość i do kabiny wpadł podekscytowany Martin.