Oddał list sekretarzowi, tłumiąc westchnienie i rzekł ozięble: – Zapisać pod liczbą kolejną. – Jak psy dziada. Zwątpił o sobie lud! - W ręku Boga jest wszystko! Pytacie się, co się dzieje z naszą artystką. Wprawdzie wiedzieliśmy o tym, lecz pomimo całej naszej przebiegłości wpadliśmy im w ręce i po krwawej walce, w której pięciu z nas utraciło życie, rozproszyliśmy się na wszystkie strony. Krusząc się pod tym haniebnym wyrokiem, Przypominałem stracone obrazy: Gdy tęcze grały nad życia obłokiem, Gdy nawet z łomów dźwigały się głazy, A rozbujane w takt Amfionów pieśni, Spełniały proroctw szalone rozkazy. tego wieczora mam oczy i nogi jak w piętnastym roku życia. Rzędy beczek i antałów Stoją w loszku długie lata, Do zamorskich tych specjałów Wnet ci serce zakołata. Old Death otarł sobie zmoczoną twarz rękawem, ja jednak nie zdołałem znieść tak spokojnie tej nikczemnej obelgi. Że słychać było jeno Hankę krzątającą się po izbie; strzepywała pościele, obłócząc w czyste poszewki, to myła się długo jakby na jakie wielkie święto, a potem rozczesując włosy pod oknem wyzierała na nich coraz niecierpliwiej, pilnie nadstawiając uszów, gdy kowal zaczął mu cicho odradzać, aby sprawy poniechał, gdyż z chłopami nie trafi do ładu, a dziedzic jest mu przeciwny. - A czego tu szukacie? Nigdy nie mieli tak wielkiej nadziei, że i sami wyjdą zdrowo z tych tureckich obieży, i równie zdrowo najdroższe głowy wyprowadzą. Musiał do czasu zachować tajemnicę. W kilka dni, nigdy nie widząc żadnych wzorów, nauczyłem się instynktem pozorować wszystkie tej miłości objawy: często trafiające mi się pomieszanie, rumieńce, jakimi oblewałem się, gdy Hanię przy mnie wspominano; słowem rozwinąłem niepomierną chytrość; tę chytrość, z pomocą której nieraz szesnastoletni chłopak potrafi wywieść w pole najbaczniejsze, czuwające nad nim oko. Paliła mnie gorączka, czułem zawrót głowy i ból we wszystkich kościach. Fix łudził się jeszcze, że może złoczyńca nie zdecyduje się tracić tak ogromnej sumy i raczej odsiedzi osiem dni więzienia. Nareszcie nieborak udaje się do ostatniego środka, do tego, który na nim największe robił wrażenie, chce nim konia zelektryzować – schyla się na kark, przybliża usta do ucha końskiego i krzyczy grubym głosem: Cousaques! biskup-rycerz,rola jego była rycerska. W mieście dzwoniono na „Anioł Pański" i na pochwalnię. Tak,pozwól,królowo; Paziu,pisz rozkaz – niechaj schwytani na zbrodni Opłacą przewinienie więzieniem lub głową.