- A co, jak usiadł w sadzie rano, tak i dotąd tam siedzi kiej ten słup, że nawet Nastusi nie odpowiada. – Chały! Nieśmiałość, z jaką słowa te wymówionymi były, uprzedzała już z góry, że zawierająca się w nich propozycja nie była arcyświetną. Zwycięzcom rozdano nagrody, wieńce, gałązki oliwne i nastąpiła chwila odpoczynku, która z rozkazu wszechwładnego cezara zmieniła się w ucztę. Jam się po kilka razy do nich odzywał to tym, to owym językiem, mówiąc, żem jest Człek spokojny, żem nic nikomu nie winien, żeby mnie wypuszczono – ale mnie nikt nie słuchał, a z owego szwargotu to tylko wyrozumiałem, że zaraz komenderowano i rozesłano ronty na wszystkie strony miasta, była bowiem ta supozycja, że jakiś napad jest zamierzony na miasto, któren przeze mnie wydał się przedwcześnie. Trafiliśmy na kąt atrium, mimo kapitałów dziadowskich jeszcze, wstydliwie jakby ukrytą za stojącym lusterkiem. ty, kuzynko, obawiałabyś się śmiertelnie jeździć konno. 5 listopad 1879 Letni wieczór [18 grudzień 1879] Już zaszedł nad doliną Złocisty słońca krąg - Ciche odgłosy płyną Z zielonych pól i łąk. Gdy to Herod usły- szał, kazał Tirona z synem i balwierzem wziąć na męki. Zdawało się, że dumają, że zamyśliły się i patrzą kamiennymi oczyma w lazur bezchmurny, usiany gwiazdami. Spostrzegłem bo wiem, że pan Patkiewicz nie odejmując rąk od piersi nagle wywrócił oczy i opuścił dolną szczękę w taki sposób, że zrobił się podobny do stojącego trupa. Kłaniał się na całej przestrzeni ode drzwi do stołu. Gdy pokojówka zapuściła grzebień w falujące złociste zwoje tej ogromnej jedwabistej kosy, zdawało się, że tysiące iskier z nich wytryskało, nie mniej żywy blask odbijało słoneczne światło od licznych pukli, które spadały po policzkach Adrianny i dotykały śnieżnych piersi. Niechby Pan Jezus dał już na tę alibo na tamtą stronę. Rzekł: „O panie wszystkich żywych stworzeń, któremu wszystkie żywe stworzenia oddają hołd, wybacz mi mój występek. trzeba nam sobie przypomnieć ich dawniejszy sposób życia. Tak, na swojej skórze. – wtrącił z namaszczeniem rejent. Na tle dotychczasowej twórczości autora, tom Dąb jak chłop stanowi w sensie poetyckim zabieg niezwykle oryginalny. Śniło mu się,że po modrym niebie chodzi,miesięcznym sierpem gwiazdy kosi i w stogi je wielkie u Bożych stóp składa. Stateczny to mąż i tak roztropny, że w potrzebie nikt lepszej rady nie udzieli. Sakowicz za księcia Dymitra wystawiano długim pasmem dokonanych wysileń i bólu zapomniałem, a łopata, kociuba tajemnicza, o których ucho tak, najdroższa Madziu! A potem nie pytałem, czyby się na to zgodziła? – A, Madzia. Kušik zajął swoje miejsce, przełączył odsłuch na głośniki, cofnął taśmę i uruchomił projekcję.