* ** W kilka dni później Kotlicki,powróciwszy z Lublina,gdzie instalował niejako towarzy- stwo Topolskiego,przeglądał w cukierni pisma i jakimś trafem szczególnym przeczytał w ru- bryce wypadków następującą wiadomość: SAMOBÓJSTWO AKTORKI We wtorek w Chambres-garnies na Nowym Świecie służba usłyszała jęki,wydobywające się z numeru,który przed godziną zajęła jakaś nieznajoma kobieta,wyłamała drzwi i oczom jej przedstawił się straszny widok. I znowu szli dalej - aż doszli do drugiego końca wałów, na które też nie było ze strony nieprzyjaciela nigdzie wielkiego nacisku. uzyskania przez niego przeczytany. - szepnęła Sara nie ukrywając wstrętu dla Dagona. Przy przejrzeniu jednak rękopisu wykreśliłem niektóre miejsca z obawy,aby dro- biazgowością nie znudzić lub nie rozśmieszyć czytelnika,co niektórym podróżnikom można słusznie zarzucić. Szańce, ile ich było, zadymiły naraz, ziemia drżała w posadach; leciały po staremu na dach kościelny ciężkie faskule i bomby, i granaty, i pochodnie w rury oprawne, lejące deszcz roztopionego ołowiu, i pochodnie bez oprawy, i sznury, i szmaty. 15,07 Pełen potęgi zniszczyłeś przeciwników Twoich, Twój gniew im okazałeś, a spalił ich jak słomę. Co do kupna jeszcze nie uwolnili? - Gdzie idziesz, siadaj, zupa ci wystygnie! Jak Spiiker w 1945 roku w cytadeli poznańskiej, o czym wspomniał pan Schieike. ŚLAZ Staruszku,ty masz oczy bazyliszka W świętym czerepie,mnie oczarowałeś. – rzekła nagle panna Solska, ażeby zmienić temat rozmowy. bieda ciężką jest do przeniesienia, zapewne, ale czuć się przeciwko niej bezsilną, porywać się do wszystkiego i zewsząd odchodzić z poczuciem własnej nieudolności, cierpieć i drogą istotę widzieć cierpiącą dziś i myśleć, że cierpienie to trwać będzie jutro, pojutrze, zawsze, i powiedzieć sobie: „Przeciw cierpieniu temu ja nic nie mogę” – o, to męczarnia taka, dla której jedna jest tylko nazwa: życie ubogiej kobiety! Żyjemy w czasach nadzwyczajnie krytycznych. Znać było w tym tonie duszę człowieka, który przywykł rzucać swe nazwisko w tłum, wzniecając uczucia radosne i miłe. Dziennikarz wzruszył ramionami. Pan sam podsunął nam tę myśl przed dwoma–trzema laty. W pierwszej chwili zuchwalstwo rozpaczy. Jam nie winien, to. Ziemia wrocławska podporządkowana zwierzchnictwu czeskiemu, a następnie trzecią, zwaną wojną siedmioletnią 1756 1763. Ciekaw jestem,kto to może być?