Nie lekceważ mnie, widząc, że jestem jedynie człowiekiem". Jęknęła groźnie zbroja; przerażeni trwogą Nie śmieli Ftyjotowie ciągnąć po niej okiem, Ale się nagle drżącym w tył cofali krokiem Pelid, gdy ją obaczył, gniew mu serce ścisnął I pod powieką ogniem iskrzącym się błysnął. Wiadomo dobrze, skąd się tam znajdują kości i szkielety. Oficjalna kronika hitlerowców nie mogła się przyznać do niepowodzeń w swych anty lewicowych zamierzeniach. Ciągle we wpółmroczną przestrzeń zapatrzony, krajał mydło. - szepnął nomarcha. Pamiętam w świątyni Hator człowieka schowanego w podziemiu, na którego kapłani wylewali roztopioną smołę. Mój ojciec – niech mu Bóg świeci! Była to „lewica” tego ciała, zostająca pod wodzą, a raczej pod urokiem pewnego legionisty, o którym złośliwa fama głosiła, że sam kwapi się nie tyle „w pole”, wciąż powoływane, ile właśnie do „rządu”. Schutz opisuje to mówiąc, że akcent należy do rzeczywistości zwykłego, codziennego życia “aż do następnego szumu”. To ty! To grunt! * Mamy smak indywidualny, chciejmy mieć także i wspólny. Tak samo Drona i inni wśród starszyzny znający Prawo siedzą złamani i bezsilni jak pozbawione duszy ciała. Wiadomo ci jest, że Lgocki młody, którego znasz, a który tutaj jest ze mną, stara się od dawna o pannę Zofię Strzegocką. Nie ciesz się także ty widokiem jego nieszczęścia w dzień jego klęski! Norski był tak postąpić. O Jotapacie zob. Czułam, jak Anna nie spuszcza mnie z oczu. Antykwariusz wstał ze swojego miejsca, oparł się szerokimi dłońmi na biurze i spoglądał Raduskiemu prosto w oczy z wyrazem niby dobroci, niby ironii. Długom płakała i chciała mnie zmiażdżyć.