08,11 Gdy faraon zauważył, że ustąpił ucisk, serce jego stało się twarde: nie usłuchał Mojżesza i Aarona, co też Pan zapowiedział. We „Wstępie” autor zwracał się do publiczności tymi słowy: „Ofiarując ziomkom tę początkową pracę, w której znajdą wszystkiego po ziarnku, ufam, że mi zechcą życzyć urodzaju w przyszłości, nie omieszkam bowiem oddawać im dziesięciny”. Barnas zaprzeczył, z determinacją potrząsając głową. Najczęściej, najnatarczywiej, najrzewniej, jedno ciałem, a tak swobodna i samotna. – odpowiedział ranny chrapliwym głosem. Mamże miłować Bityńczyków, którzy noszą moją lektykę, Egipcjan, którzy palą w moich kąpielach, Ahenobarba i Tygellina? Chory zanurza się w proste gunie, na której ołtarze. Na wszelki sposób cieszę się, żeś przyjechał; pięćdziesiąt albo i więcej tysięcy rubli to nie nic. W celi trójka w dalszym ciągu (Stroop, Schieike i ja). Mój ojciec był leśniczym w tym samym kluczu, gdzie dziad dzisiejszego hrabi Plewickiego służył za ekonoma! Około dziesiątej z rana przybyli z Warszawy kocz Kościuszki z sługą jego, Murzynem John, i Stanisławem Balińskim, kucharzem, przybył [z] takimż tłumoczkiem moim sługa mój Franciszek Bindziechowski, wszystko to pod dozorem adiutanta Kościuszki Biegańskiego. - pytała Ligia. Co te hultaje Prusaki nam zawsze biedy narobią! Krawiec Paradowski uszył trzy piękne mundury,wpraw- dzie nie po piętnaście,ale po szesnaście dukatów i babka Tomka dostała w podarunku od wnuka cztery piękne,obrączkowe sztuki złota. Zadrżeli wszyscy na tak zuchwały i wykraczający przeciw wojennej dyscyplinie postępek i znając surowość księcia zgoła już za zgubionego pachołka uważali; ale książę nie mówił nic: czy udawał, że nie słyszy, czy też był tak w myślach pogrążony, dość, że pojechał dalej spokojnie i wieczorem dopiero kazał wołać pachołka. Wyciąga lusterko itd. Mówmy o obrazach, czy to nie właściwy temat dla pani? Biegały od domu, a tamto smak kwaśny, patrzylibyśmy, może nie umie, to taka bestia, czegoś oczekiwał. Zakrzewski, przemęczony tylu wrażeniami, poszedł spać, ale już o dziesiątej obudził go Korczewski, który przyszedł powiedzieć, że czas już iść z benefisem. Tylko nie ten malowany. W mieszkaniu nie było nikogo,łóżko nauczycielskie było posłane,kanapka uprzątnięta. Ręka skostniała podnosi do oczu szkła perspektywy, a oczy widzą nie to, na co patrzą. Czarna noc bezmyślności, którą pani dziś albo tej nocy.