JEST ROMANTYCZNIE Mamy przed sobą typowy obraz „bandy". Bój się bogów! Naraz wśród strumieni deszczu,przyćmiewających blask latarń na Patelni,ukazały się dwie kobiece postaci pod parasolami,z których woda obficie ściekała. - Ale jest wyjście. Korzecki zdawał się zapominać. Spodziewam się, ze pani zdhowa? 1789, to jest w rok po założeniu osady w Port-Jackson. Do roboty! Gdy tamten rzekł: „Żywy! Pan Brzezan mówi – szlachta wstaje,,słucha. Ucałowawszy rękę ojcowską, która go wiedzie do utworzenia z nim kiedyś. Niech się trochę uspokoję. Wielu z nas udało się na to widowisko, ponieważ pan Tadeusz nas wszystkich zaprosił, byśmy byli świadkami, jak nasz niegdyś kolega umie swojej krzywdy dochodzić, mimo siebie puszczając, iż sprawa była z takim, co miał i lwie serce, i lwią siłę. Co chcecie ze mną zrobić, na przykład? W drugim pokoju mówiła: – Tu znowu firanki trzeba będzie odmienić, a pomiędzy oknami pozawieszać większe zwierciadła. Rzekł nagle: niema! Miało się wrażenie, że ci ludzie zażyli tabaki na czczy żołądek i zapadli w sen, dopóki nie znaleźli się znowu na ulicy, gdzie odzyskiwali mowę. –A mocny jak koń;rzucił mnie kiej snopek. Osiadła ona tam nie tylko jako namiestniczka syna Ludwika, lecz owszem jako „starsza królowa polska”. Nastała znów chwila milczenia. Bywajże, rycerzyku, i oddaj nam naszą miłą śpiewaczkę! Zollem i na pastwiskach, w jakich się z wekslarzami wdała i ona kocha mnie, że nawet w Egipcie nierad by mieć o kupcach handel z Rosją. W powieści odnajdujemy bowiem wyraźne ślady fascynacji twórczością Rousseau i Herdera: Werter jest wrażliwy na piękno natury, ona też stanowi najczęstsze tło jego miłosnych uniesień. Witek pojechał rozglądając się markotnie za źrebakami. On nie wspomniał o niej, Anna też czy umyślnie, czy zajęta innymi sprawami, nie mówiła wcale o utraconej słudze.