Przed nim stała Estera z tacą ze skromną wieczerzą, podając mu pieczone lekkie ciasto pszeniczne, miód i czarkę mleka, w którym maczał miodem nasycone ciastka. – To jeszcze nie koniec – wykrzyknął Henryk – moje skrzynie są puste, służba moja czeka na zaległą gażę. Iza także umilkła i tak stałyśmy obie dość długą chwilę,zapatrzone w te kwiaty delikatne i białe,podobne do postrzępionych płatków śniegowych. Kraj w niczem się nie zmienił. Pytam: skąd i po co? W powozie tym siedziała czwórka wykonawców sławnego „Burzliwego tulipana”: Nini- Moulin, Róża-Pompon, Leżynago i Bachantka. I przysunąwszy się blisko, podniosła oczy i poczęła patrzeć z wielkim niepokojem w jego twarz, on zaś, nie zwróciwszy najmniejszej uwagi na jej trwożny głos i spojrzenie, rzekł: - Pani ci to jest moja, ale i kochanie najmilejsze. CHÓR PODCHORĄŻYCH Leć z nami, jako orzeł z orlęty! – Czy pan wiesz, kto jest Flawiusz? Wreszcie jakby siłą jakąś gorączkową tkliwością i ogromnym, przechodzącym i przejeżdżającym ulicą. Jeżeli kto miał ukończoną pracę, to ją tam czytał; jeżeli nastręczył się komu w praktyce niezwykły wypadek, to tam był podawany do wiadomości kolegów. Nagle Ramzes podniósł głowę: z daleka doleciał go odgłos fletów i rogów. Musimy iść razem,zwyciężyć lub zginąć razem. Noc ułatwiła ucieczkę. Chce wziąć ją za rękę, którą K l a r a wyrywa K l a r a Ja nie chcę, nie chcę! Ciągle mi rozpowiada o swoich ciemnych myślach i w chwilach wzruszenia lub pośpiechu zachowujących czystość i walkę z psami aby po kryjomu rękę Selima ze swojej pracy utrzymuję! Była dowodem błyskawicznego dorobku tych ziem, a zatem i Dolnego Śląska, intensywnego osiedlania się napływającej zewsząd ludności. MONTANO Chętnie je przyjmuję,namiestniku,i godnie na nie odpowiem. — Nie trzeba szukać, drogi mistrzu — podjął Erik.