Niech Mars podzieli chwałę nieśmiertelną Na równe części i odda połowę Temu, kto ciebie rycerstwa nauczył. Pokornie, ale hardo. Każ zapalić sygnały i syreny. O, mistrz de With twardymi ciosami, miażdżyć kolbą golone łby. PIERWSZY Toż ta,stara. -O,Boże! Nie dziwić się przeto, że zdrowie księcia szwankuje, gdy on, którego Bóg do wielkich rzeczy przeznaczył, widzi, iż złość ludzka coraz nowe impedimenta mu gotuje, przez które całe przedsięwzięcie sczeznąć może. – Ani trochę? Szczeromówny drągal z Lukowa! - opuszczają swoje stanowiska! W tym znak, że na wieki wieków łączy Sobą i w Sobie obie natury - nieskończoną i skończoną, boską i człowieczą. - Stanie się, jak rzekłeś - odparł Tutmozis wkładając na pana płaszcz z kapturem. Tymczasem na domiar złego hetman rzekł w tej chwili: – Wróg mój, kto ze mną wszystkich toastów do dna nie spełni, bom dziś wesół! – Słyszałem, że wodzowie zawsze jeżdżą na siwych koniach. Kreślą dziwne jakieś znaki: koła, węże i zygzaki. Ten zaś, przekonany przez nich, wysyła ludzi z Learchosem i Amejniadesem, aresztuje posłów zmierzają- cych przez Trację do okrętu, na którym mieli przepłynąć Hellespont, i wydaje ich w ręce posłów ateńskich; ci wziąwszy ich ze sobą zawieźli do Aten. – Na bogi! 17 kwietnia zabrano się do uporządkowania aparatu, wytwarzającego gaz. Jesteśmy wszyscy zaproszeni do niej na kolację. ŻOŁNIERZE (otaczają oficerów Moskali). czy znajdzie dość siły, aby powrócić do klasztoru?