- Słuchać! – Wszystkie zapasy przywiązano renowi za siodłem; mała rozbójniczka otworzyła drzwi, zawołała do środka wszystkie wielkie psy, potem przecięła nożem postronek i powiedziała do rena: – Teraz pędź, ale uważaj na dziewczynkę! Wcześniej, niż się go spodziewano, powrócił hrabia Roman do Pruhowa. Na grube łapy, z braterską prośbą o radę, o jakiej marzył. Mały aksamitny ka- pelusz – kaptur nadawał się do tego,żeby opierać głowę o ramię towarzysza. A w sieni chaty bieganina i hałas; to Jędrek, zamiast wybierać wodę, droczy się z Magdą. Oto w swój kościół w wesołym pieniu, Oto wstępuje w głośnym trąbieniu; Dajcie cześć Panu, dajcie naszemu, Śpiewajcie Bogu, Bogu wiecznemu! Ty ku temu słodkiemu licu podniosłeś oczy - poznałeś dawne kształty, ale wyświeżone rosą, wyjaśnione tchnieniem niebios, i spoglądałeś na nie jak ten, co się żegna z pięknością na wieki! - Uahida? I gdy znów oderwano ją od niego, podniósł się, ile mógł, wsparł głowę na oknie i patrzał; więc poprzez płatki śniegowe jakby przez jakowąś zasłonę widział, jak Danusia siadała do sanek, jak księżna trzymała ją długo w objęciach, jak całowały ją dworki i jak ksiądz Wyszoniek żegnał ją znakiem krzyża na drogę. - * * * Umarł - nie doszedł nikt po jego zgonie, Jak się nazywał , w jakiej świata stronie Jego ojczyzna; ostatnie wyznania Mnich tylko słyszał we chwilach skonania. Muszona w zwykłej wóz pędzić dobie, Słabszym światełkiem połyska. Ten ogród był przed chwilą? Wszelka chwała oręża okazuje się niedostateczną okrasą moralnego nastroju. Inaczej się los wojny nie może odmienić, Aż my się z tym zajadłym spotkamy rycerzem. Po czym przystąpiła do oczarowanego Kąkola i przetarła go dłonią po brzuchu, mówiąc: - Janku, tobie już będzie lepiej. W położeniu, w jakim się znajdowała, jeden był synonimem drugiego. Gdy nadszedł właściwy dzień i gdy układ gwiazd i faza księżyca były szczęśliwe, Pandawowie otoczeni przez tłumy braminów i prowadzeni przez swego domowego kapłana, myśląc o tych, którym należy się ofiara, ruszyli w kierunku Lasu Kamjaka. Rzecze Łukasz: –Jeżeli ja zginę,bracie,wody naczerpnij w hełm i zawieź mu,gdyż za wojsko hetman czuwać musi,gdy wojsko pada. Te, drabie, podaj mi półmisek – zwrócił się nagle do lokaja, wystraszony, że go pomija z daniem. ” IX A na Wiśle, w tej rannej godzinie, W blaskach słońca błyszczący wspaniale, Krzyż Chrystusów przeciw wodzie płynie – I pokorne całują go fale. Słuchać, co powiem! - Więc mówię panu - ciągnęła staruszka, bystro patrząc mi w oczy - żyjemy w ciągłej niepewności co do mego zięcia i niepewność ta zatruwa nam spokój.