Człowiek przebrany za harrańczyka włożył sobie na głowę wieniec z róź i w towarzystwie kapłanki poszedł na pierwsze piętro, gdzie niebawem rozległy się dźwięki fletu i szczęk pucharów. I w złośliwej radości swej brudnej, trywialnej natury cieszy się z nieszczęścia Kaśki, dając jej uczuć na każdym kroku swe zadowolenie. - Idźcie, wojewodo miły - dodał król żywiej - idźcie, rozporządzajcie, czyńcie, jako chcecie, wiem, że, co uczynicie, dobrym będzie. Pyta Złotopolski. - grzmi od progu swym basem urzędowym. Objeżdżam kraj,potem Rosję, potem Europę – zobaczycie tryumf! W efekcie udział produkcji województwa w produkcji kraju zmalał z około 12, 5 do 9, 5, w tym kruszyw lekkich, z pyłów dymnicowych elektrowni. I cóż, sądzicie, że własną drogą prędzej dojdziecie do celu, nie będzie na zdradzie. Przyniósł też nieoczekiwany rezultat. Rzeźbiarz nie idealizował, nie poprawiał natury - miał model brzydki i wiernie go naśladował. – Byś nie był w pętach, nauczyłbym cię estymy! może ci się też śniło, że byłeś poetą, lecz zrozumiejmy się dobrze - nie takim poetą z piórem w ręku, z palcami w atramencie uwalanymi, nad drewnianym stolikiem, a do tego jeszcze w szlafroku i pantoflach - oh! Próbował więc przede wszystkim ustalić związek między rozpowszechnianiem antyrządowych wierszy a dawną sprawą „Towarzystwa Starożytności”, grożąc oskarżonemu nawet chłostą, ale Szajnocha nie splamił się słabością i nie ratował siebie podaniem żądanych nazwisk kolegów, za co sędzia obiecywał więźniowi łaskawszy wyrok. - Ty nie lubisz pani Osnowskiej - rzekła Marynia. Macie jak nasz pan! Z chudych, bladych rąk swych tarczę sobie czyniąc, cała w tył odgięta, ale z dziwnie miodowym i upojonym wyrazem w oczach, wołała: - Oj ! Moc poselska. I ojcu tak się to nie podobało. Irydion Co? Ciebie i twoje oczy potrzeba by chować jak bazyliszka, żeby ludzi nie zabijały. Aj wej! Cóż więc nam z tego, że jakiś wół urodzi się Apisem, któremu cześć oddają, a jakiś człowiek faraonem lub nomarchą?