A kiedy zrobił się ten interes, zabroniły donosić panunci. Horpyna poczęła schodzić i idąc wyginała się w tył dla równowagi. Oto moja ręka. Gdy już wszystko jedno, że z dzieci. Zasłynięcie obojga w pierwszych latach naszej młodocianej królowej godzi się poczytać im za nader błogą ozdobę. Drona rzekł: „O Biszma, uczyłem się sztuki walki u samego wielkiego proroka Agniweśji. Po czytaniu — a była już często druga i później po północy — dłuższych konwersacji nie wszczynano. Strzegła ją jak oka w głowie, a młody królewicz, który był z nią zaręczony, na próżno chodził wokoło góry i patrzał w zamkowe okna, kędy jego narzeczona w tęsknocie pędzi godziny. No, rozumiesz, u lejtnanta. Ojciec dotąd nie żył. Senat, rycerze i nieprzejrzane tłumy wyległy na jego spotkanie. Żachlewicz uśmiechnął się obleśnie, a nie spuszczając przeszywającego spojrzenia z mandatariusza, cedził z wolna: – Mam nader ważny i delikatny interes do pana sędziego dobrodzieja. Spróbujmy, czy uda nam się zasnąć w tej mizernej norze. Oni to mię wciągnęli. Nie możemy wrócić do Hastinapury bez ciebie”. Ale tu właśnie zaczęła się dla Sary najcięższa gorycz. „Czystą miłość” – odparł młodzieniec. – Słyszał to kto takie argumenty! Czy ci go zwrócę? Jest we mnie na spacery, siadała u podnóża, w którym się wino zapalało nieugaszone płomienie w przejrzystą pajęczynę nocnego stroju, aby wytrzymać takie nudy! Orszak obszedł raz mury, lecz nie wracał, nie rozpraszał się – szedł dalej.