Ucieczka Mylę się. Pani, panno Jenny, znająca go lepiej ode mnie, powinna ufność tę jeszcze mocniej podzielać. Kto żyw, dziś, zaraz ze mną! Chce mi się dzisiaj pohulać! ADOLF Pani, dalibóg nie mogę. Ale stryje po co mnie łajesz? Ale gdybyś wiedział, co to jest biedna istota, która żyła tylko sercem, a której naraz wszystkiego zabrakło! Bij, zbójcu, zarżnij! obowiązkiem, a za różaniec wypłatą długu. U Comte. Dwór, lamusy, stajnie, stodoły, częstokół i sad wiśniowy - wszystko znikło. - A tak żeby rubli z tysiąc, hę? Nie mogłeś go to zastąpić na chórze, he? Jak wieść niosła,po każdej takiej bytności pani Gumowiczowej w gmachu szkolnym Romcio brał w domu ciężkie lanie,czyli „wały ”. – Pan jesteś młody człowiek. Minął idące wolniej tłumy i doszedł do Heraklei. Przyszli na oślep do okrągłego ogrójca czy kostnicy w głębi długiego podwórza. Jedynie mądry Widura zdobył się na to, aby udzielić im na drogę swego błogosławieństwa. Trochę tylko niezadowolona, że pozbawiono ją audytorium, zabrała się jak zwykle do sprzątania. Posłuchajmy go przeto w całości, jak on dnia 12 stycznia roku Pańskiego 1386 odczytany został na zamku wołkowyskim, zadzierzgając unię Korony z Litwą. Nic Cecora, nic Żółte Wody, nic Korsuń! - Nas!