Był to ten sam człowiek,z którym notariusz rozmawiał przed zamachem. Dwie godziny wystarczyły, żeby zwiedzić to typowo Amerykańskie miasto, podobne do tylu innych rozległych szachownic, pociętych prostymi liniami, pełnych owego “posępnego smutku kątów prostych”, o których pisał Wiktor Hugo. Donieś mi o swym zdrowiu, donieś o miłości, umiej kochać, naucz kochać i żegnaj! Cała Kolonia widna była jak na dłoni: światła, spiętrzone grupy domów, ciemne sylwetki kominów, a nad wszystkim tym wspaniała katedra, górująca nie tylko wieżami, ale i sklepieniem nad całym miastem, wyniosła, spokojna, urocza i milcząca. - A miarkujecie aby, w jaką stronę się wziąć? - wykrzyknęła silnie, chwytając go za ręce ruchem rozpaczy, i wpiła się oczami w jego oczy, żebrząc zmiłowania i ratunku. - Robią, prawda, ale znacznie prędzej robi miliony Szaja, Grunspan i stu innych, i dla dwustu nowych jest jeszcze wielkie miejsce i czas do zrobienia majątku. Autor dopuszcza się bez nich życie? Bóstwa mogły być i były. Teraz dopiero Solski, człowiek przywykły do wstawania rannego. Na ulicy ludzi jak mrowia. Ale mimo tego jego gniewliwości wydawał im się aniołem z nieba. Cofał się, nacierał, znowu się cofał i znowu nacierał, aż póki naszych wzrastająca liczba zwycięstwa nam nie wróciła. Tamuje krew płynącą, boleści uśmierza I wielką siłą piersi napełnia rycerza. całe dalsze życie - przecież to niemożliwe! Jan czuje ją tylko przy sobie i w zwierzęcym swym podrażnieniu zgaduje jakość zmysłowych wrażeń, jakie mógłby odebrać za pośrednictwem tej kobiety. W tej to trupiarni leżało ciało Bałdygi. Wówczas ona z kolei uderzyła w lament wielki; on za nią; dzieciak w kołysce zaczął wrzeszczeć; Kruczek we drzwiach wył tak żałośnie, że aż z innych chałup powylatywały baby z łyżkami w ręku, pytając jedna drugiej: - Co się tam u Rzepów stało? Zesłany na Kaukaz wprost z szeregów wojskapolskiego, zdezerterował i Persowi sprzedanym został. Rzymianie. – Do rabina na skargę – odpowiedział Abram. ja handluję uczciwie i wszyscy, z którymi handluję, kontenci ze mnie są i przyjaźń dla mnie mają. Bo gdybyś przeszedł bory i podszyte knieje, Trafisz w głębi na wielki wał pniów, kłód, korzeni, Obronny trzęsawicą, tysiącem strumieni I siecią zielsk zarosłych, i kopcami mrowisk, Gniazdami os, szerszeniów, kłębami wężowisk.