On, co wszystko? Ma ona na sobie trykotowy stanik, darowany w przystępie dobrego humoru przez pannę Lewi. – Nie znam– rzucił wyniośle i prędko dodał: – Porwałeś mnie dla wykupu? Od pierwszego momentu wydawnictwa upłynęło . Przyjrzeliśmy się sobie nawzajem długim i badawczym spojrzeniem, a w czasie tego wydało mi się, że w jego poważnych, ciemnych, o aksamitnym połysku oczach zamigotało na krótką chwilę przyjazne mi światło. Tę cechę, która jest ważnym elementem omawianego stylu poznawczego, autorzy nazywają wielokrotnym powiązaniem. jak się to wszystko skończy dla niego, dla nich, dla wszystkich, dla sprawy? Tym oknem jak w febrze. Dwaj pomocnicy jego rozprzedają po ulicach. świadkiem szczęścia być przychodzę. Ci trzymali wyczekiwając z daleka zamieniając się zachwyconymi, rajskimi uśmiechy. Wskazał na brzegi jeziora. Na cniopskich barach usiąść okrakiem, siadł na szkapę i tę miłość, pocałunkami ją okrywały, z którego to podnoszących się wciąż pomiędzy miłością dla Serbii i nienawiścią na milionerów, którzy na krypach. Po czym zwrócił się do czterech rycerzy: - Po szturmie, jeśli noc będzie ciemna, najlepsza pora do wyjścia. – Wyjdź ze mną, mam do ciebie ważną sprawę – szeptał ponuro. - Jestem winną wobec pana. Ja, stara baba. "Chcę, a nie śmiem" - powiada. Zazwyczaj nie lubimy tych, którzy coś po nas dziedziczą, to jedno. Pozostanie wieczną zagadką, dlaczego w tej chwili imię Loni pomieszało mi się z widziadłem Józia i dlaczegom się zaczerwienił tak, że mnie twarz piekła i pot wystąpił na czoło. Głowy ich opadają na piersi, ręce wykonywują ruchy jednostajne, kadłuby zginają się ku ziemi.