– Przywiozłem dla pana porucznika stalową koszulkę, dała mi ją panienka. Licznie zgromadzona publiczność była widocznie w tym ciepłym [sic], wesołym usposobieniu, w jakim znajdują się np. Ona mgły cienkie przędzie,nagość gór odziewa, wianki z kosodrzewiny wije,na czołach im kładzie. I nie potrzeba było zbyt przemyślnych fortelów, aby zbadać tymi czasy Krzyżaków. Nie chodzi też o jakąkolwiek bliższą znajomość. - szepnęła piękna Hinduska. „Mężowie, bracia sobie jesteście, a czemu szkody sobie czynicie? Poczekaj, powrócić niebawem obiecała: od niej się dowiemy. – Spalił je zresztą niepotrzebnie. Musiała się jednak zająć gośćmi i ceremonią, a to tym bardziej, że z początku wkradło się pewne zamieszanie. Przez rozbite okienko zaglądają do izby gałązki bzu,ciemnym liściem odziane. Brud i nieład dodawały smutku pracowni. bawić się, a nie salony urządzać. On tego długu zespół bankierów otrzymał notatkę: rozum. - Zostańcie jeszcze chwilę. – Pozwól, abym zrozumiał – rzekł Malluch niepewny. kołatają do bramy. – Nie sposób się nie śmiać! Dodać należy majątku. Maćko przyjął nowinę z pewnym wzruszeniem. możemy być dobrymi przyjaciółmi,jeśli zasłużysz na to.