Dwory króla i królowej,cesarzowej matki,panowie senatorowie,panie z Warszawy przy- byłe,pomiędzy którymi jedne z pierwszych miejsc zajmowała kanclerzyna Pacowa – towa- rzyszyły królestwu. 353 142 B. Wtem tuż prawie nad ich głowami i uszami,za samą ścianą ich mieszkania,rozległy się ja- kieś głośne i kilka razy powtórzone łoskoty i wybuchnął jednocześnie ogłuszający wrzask kilku,a może i kilkunastu dojrzałych i dziecinnych głosów. - O nie - wtrącił Węgiełek - to nie ruda, to krew. Musiał też wiedzieć, dokąd na nocleg zajedzie, bo przedzierał się gąszczami, drożynami małymi, choć noc zapadła, i wśród największych gąszczy dostał się na wielki gościniec pod samą karczmę, gdy już czas było jemu i koniowi odpocząć. - Nic z tego nie rozumiem - znów przystanął i wyglądało na to, że na dobre. Był to pan Czapliński, podstarości czehryński, sługa zaufany młodego pana chorążego Koniecpolskiego. [6 ] A tymczasem cesarz wziął od głogowian zakładników pod przy- sięgą na takich warunkach,że jeżeli w przeciągu pięciu dni mieszcza- nie wysławszy poselstwo zdołają doprowadzić do zawarcia pokoju lub jakiegoś układu,to po udzieleniu odpowiedzi,niezależnie od tego,czy pokój zostanie zawarty,czy odrzucony,odzyskają jednak swoich zakładników. – Tak, pojmuję ten rodzaj dumy – odpowiedziała panna de Cardoville, coraz bardziej dziwiąc się oryginalnemu tokowi myśli Rodina. Jeśliście nie Duchy, udzielał podchodzącym pochwał Krysznę, możesz być spokojny! Turek,ten zuchwalec,jedzie wprost,bodaj tu do chorego [się ] dobijać. A tłum znajomych twarzy rósł:ksiądz z Bukowca,przełożone pensji,koleżanki dawne, Grzesikiewicz –wszyscy,wszyscy przechodzili śpiesznie obok niej i patrzyli na nią z tym strasznym,okropnym uśmiechem,który ją przenikał niby ostrze i smagał jakby batem. Wbiły. Gładził pieszczotliwie jej ręce, żeby ją uspokoić. Obok jednej z takich bram, której ozdobne, w żelazie kute kraty odległe przypominały czasy, przybito w ostatnich latach (poprzedzających wybuch wielkiej wojny) nową, skromną, lecz wytworną w swej skromności tabliczkę z marmuru o wyzłoconym napisie: „Villa De Granno”. Uciekaj waćpan! Ale do tego stracenia przez panią Teresę formy więcej jeszcze od zgrubiałości muskułów i twarzy przyczyniało się ubranie. Pani jesteś dawnego kroju; pani pochodzisz z czasów, w których nie było jeszcze na świecie dzieci Toma Gradgrinda, członka Parlamentu. Wszyscy nachyleni zachwycali się tą nieszczęsną Wenerą Tycjana,gdy drzwi otwarły się, jakby piorun uderzył,drzwi od pokojów królowej. na 12 lat więzienia za wydanie rozkazu wymordowania •grupy więźniów Pawiaka w lipcu 1944 r.