Przybywszy więc Doman znalazł więcej świadków, niż mu było potrzeba, i musiał szukać brzegu dalej samotniejszego, skąd by na Lednicę popłynął. – Ale tego chyba pisać nie trzeba? Podsuwała się pod lód. Ze strony przeciwnej. A cóż dopiero ja. Gdy śliczna Panna Syna kołysała, z wielkim weselem tak Jemu śpiewała: Lili lili laj, moje Dzieciąteczko, lili lili laj, śliczne Paniąteczko. Do ciebie przyjechała. - Uciekła! Czy ci dwaj mężowie są naprawdę tak niezrównanymi westmanami, jak się to powszechnie opowiada? Gudin me poszedł za niemi. Zbigniew stał wahając się zbliżył ku ich łzom równy. Toteż Ramzes zmęczył się samym słuchaniem, wśród którego jedyną rozrywkę stanowiło to, gdy nauczyciel kazał któremu z uczniów wyrysować lub nazwać literę i walił go kijem, gdy się omylił. Królował tam szeroki taras ogrodzony balustradą, z którego roztaczał się wspaniały widok. - pytał pan Skalnicki występując niejako w imieniu wszystkich zebranych. List kończył się poleceniem, aby Duglas starał się wszelkimi siłami pana hetmana do Prus nie dopuścić, który jeśli w ciągu kilku tygodni wkroczyć tam nie zdoła, niechybnie pod Warszawę wracać musi. Rudy podsunął się bliżej do Alka. - Słuchaj no, człeku - rzekł szeptem, dobrotliwie - idź zgodą. jadowita osa! I zdawało mi się, że nigdy już ziemia nie wydobędzie się spod swego zimnego, grobowego całunu, że nigdy natura nie odkwitnie nowym życiem, że wiosna nigdy nic wróci. – Toż to i ból, toż to i męka w Kiejdanach z założonymi rękoma stróżować albo się za jakim Wołodyjowskim uganiać, którego by się przy strzemieniu za towarzysza mieć wolało. A nuż się forma po brzegi nie wypełni, a nuż bańka z powietrza w którym miejscu ostanie?