– Bo czegóż mogę życzyć? Odtąd zaczęły się nasze dzieje. Meir jest jedynym istotnie pozytywnym bohaterem Orzeszkowej, bohaterem nie tylko heroicznym, ale i nie ponoszącym klęski. RESPEKT ] Ale w moim dworze Taki rapt! Nie do sąsiadek pewnie! Zastanawiam się nad sobą jak nad ciekawym lekarskim fenomenem i coraz bardziej przekonywam, że daremne są wszelkie w tym względzie starania. Ostańcie! Ci, co odjechali z listem, mieli również zlecenia ustne. 47,02 To mówi Pan: Oto się wody spiętrzą od północy i zamienią we zburzony potok. Czego się gapisz? Temu głosowi odpowiadały inne, odpowiadało ich coraz więcej, rozlegały się coraz silniej, rozbiegały się coraz szerzej jakby jakieś echa złowrogie. Upłynął znowu nazajutrz świtaniem puściliśmy się tam dla ciebie. Na próżno potem rwie i rzuca się nieustannie. Kulturowy porządek, dawniej angażujący, aktualnie wydaje się odległy, pozbawiony tego, co Burke nazywał “karczmami i miejscami odpoczynku” dla ludzkiego ducha. Ukląkł, pochylił się, zgiął i jak matka układa w kolebce do snu ukochane dzieciątko, tak on z ostrożnością powoli rozszarpane członki zbliżał ku sobie, na miękkim składając je piasku. Upragniony ten dla mnie moment zbliżył się nareszcie. Piekielna treść stała się czymś małym i zna- nym. W ciasnej i głębokiej kotlinie, obrośniętej niebotycznymi drzewami, gorzało parę ognisk. – Oj, to!