Żwirów, gniazdo rodzinne, stolica okrytych sławą praszczurów, wypadał z posiadania prostej linii Żwirskich, sława i świetność imienia przechodziła na jakąś uboczną, nie znaną gałąź. Nieco z boku wzięła miejsce żydowska deputacja: siwe brody, kunie kołpaki, atłasowe chałaty i białe pończochy znacznie ich wyróżniały. The Book of the Beginning, 2. 7 - Jak wygląda Krzyż Walecznych? Teraz ja będę twoim sędzią. – Do jakiego należysz stanu? Sklepy były przepełnione trumnami i szczątkami zwłok, grzebanych tu od kilku wieków. - Pojedziemy. Miły człowiek! Wobec osób trzecich, działających w dobrej wierze, uważa się czynności, przedsięwzięte przez likwidatorów, za czynności likwidacyjne. He to whom the two opposed masses looked with trembling in their hearts, supported by his help, on whom the rising sun shines down - who is the god whom we should worship with the oblation? Rozpuszczono między ludnością miasteczka wieść, jakoby młody doktór obcował z duchami ciemności, oczerniono go w opinii inteligencji okolicznej jako niesłychanego nieuka, odciągano przemocą chorych zmierzających do jego mieszkania, wyprawiano w majowe wieczory kocie muzyki itp. W tej chorobie boleści są straszne. Po krótkiej z Zaręba naradzie, Pawłek Nałęcz pociągnął go z sobą do stryja, chociaż długo tu przebywać nie myśleli. W ten sposób doczekano się prawie południa. – Dziękuję, Samie, nie chce mi się jeść. — Najjaśniejszy Panie — zawołał Villequier. Jeśli kiedykolwiek będziesz w takim położeniu, jak ja byłem - to mnie zrozumiesz. Teraz nie podnoszę oczu na struny. ale też i trudno zataić, że słowność tylko na jednej wisiała sekundzie. Zobaczysz mnie jeszcze waszmość osiadłym na roli! Dlaczego ten widok prawdziwego nieszczęścia i nienawidził. Chłopy wszystko rosłe i tęgie, przybrane w kaftany ze skórzanymi pasami przez ramię, w jednostajne czarne kapelusze z podniesionym koliskiem z lewej strony; wszyscy mieli jednakie gniade konie i stanęli murem, z rapierami przy ramieniu, poglądając bystro, ale spokojnie, w stronę drogi. - żelaznymi kleszczami dłoń mi ściskasz - cóż mam robić? siadł na uboczu, obstawiwszy. - Wiek XVII. Siedząc pogrążona w samotnych myślach, ujrzała nagle zbliżającą się ku sobie niewiastę, wstaje więc szybko, okrywa głowę i woła oschłym, chrypliwym głosem: – Nieczyste!