Wszak wszyscy, co w obrębie mej włości mieszkacie, Po dzieciach pierwsze miejsce w sercu moim macie; Słodko mi było waszym zatrudniać się stanem, Być raczej waszym ojcem aniżeli panem, Mieć nad wami staranie, chciwości dalekie, Rozciągać nie surowość, lecz tkliwą opiekę. - Nie tegośmy się spodziewali! Zwracał zawsze ogólną uwagę, bo był bardzo piękny i bardzo nieśmiały, i bardzo zamknięty w sobie. Wziął go za rękę i odciągnął trochę na bok. – Jesteś moim panem – rzekła z uśmiechem. Niezmiernie rzadko spotykali dwóch,trzech konno jadących podróżnych z uwiązanymi zapasowymi końmi,którzy przelatywali jak wicher galopem i znów wielka pustka i szeroka cisza. Za ich powodem bowiem ściągają się tutaj nie tylko dzierżawcy i zastawnicy przez nich zapomagani, lecz osiadają także na wsiach dziedzicznych rody już znane gdzie indziej. Reb Saul na grzeczności gości wzajemnymi grzecznościami odpowiadał, poważnym gestem wskazał im krzesła dokoła stołu stojące, a sam nie opuszczając poczestnego miejsca swego na żółtek kanapie, w ręce chude i pomarszczone głośno klasnął. Wśród tych objawów sympatii grzecznie, ostrożnie i cicho zapytał: – Czy bateria szanownego pana być może przeniesiona została w te strony? Ta pewność dodawała mi śmiałości i tego, co Francuzi nazywają a p l o m b[80]. Usta jej drgnęły. Wraz z owym kozactwem małżonków przetrwała i samowładność żon litewskich w czasy pochrześcijańskie. Głód najtrudniej jest znosić, gdy żołądek krzyczy; On nas tyle nabawia cierpień i goryczy, Przezeń na mórz pustkowie uzbrojone nawy Wyprawiają, by zbierać na wrogach łup krwawy! Płoty porozgradzane, budynki spalone. Chciał się potem rąbać z całą kompanią, skończyło się jednak na pijatyce i nowym figlu. Muszę jednak wspomnieć waszej świątobliwości mówił Herhor obcy to jakaś krewna nieboszczki. – Uwaga, tu Mistrz – powiedział wyraźnym, stanowczym głosem. - Kto jest ten kapłan? Cóż chcesz, gadaj zdrów, to już dawnieńko. Cezary przypomniał sobie te stopy i nogi w grubych pończochach, wparte w spienione boki rumaka - nogi kształtne a sprężyste jak ze stali. Znajomość topografii sprawdza komisja powołana przez kierownika rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej. Napełniła się wówczas izba ta jękami, krzykami, zsiniałymi i wijącymi się w bólach ciałami i jeden tylko ojciec rodziny na nogach pozostał, osowiały, zmartwiały, bezradny. - A komuż go sprzedam? Zostać - gorsza biada, Gdy bydło dawać muszę dziś na stoły wraże! Po salonie, albo zabić. Bohusz Fiedorowicz, wojewoda wołyński, starosta łucki, winnicki, bracławski, żytomirski, za zezwoleniem króla fundował zamek w Winnicy 1572 i w Bracławiu 1550 r.