Dziwa, której imię Domana w uszach zabrzmiało - zbliżyła się też trwożliwie. - zapytał drwiącym tonem Tutmozis. Nabrałem tyle ciała, przyodziałem się tak dostatnio. - odpowiadał śmiało Witek, aż go ksiądz pogłaskał po głowie, ale Józka tak straciła śmiałość, że się ino rozczerwieniła, popłakała i tego słowa nie wykrztusiła! Bardzo płakała. Gadają ludzie, którzy mówią ciągle o tem. – Graj, Michasiu, graj! A psiakrew. – wołano. Chodź, kruszyno, bo kolacja przestygnie. Miałaś tu być musi dla Poleszuka wiadro z wodą i bezsilnie patrzyła nie na przebiegłość. Po owej rozmowie Ketling zniknął i nie pokazywał się więcej ani w gospodzie, ani później w okolicach Mokotowa, gdy pani Makowiecka wraz z pannami na wieś wróciła. Tak się wyraziło sprawozdanie całe. Ale pan Ignacy zhardział i po odejściu Maruszewicza zaraz zapytał: - Cóż pan masz za interesa z tym łotrem, panie Henryku? Miałem znów list od Klary. – Oczywiście, że bawoły. Wiedzieli nawet i to niewątpliwie, do której ją wniósł kamienicy, i lubo śród publicznego zgiełku i gwaru żadnych sobie nad tym wypadkiem jeszcze nie uczynili uwag, mieli jednak obadwa oczy na drzwi tej kamienicy nie bez ciekawości zwrócone. – Zaimponuje sierżantom miejskim starością! Nie jestem baronowa. Rzeczywiście, na zakręcie ścieżki ukazał się prokurator w towarzystwie dwóch niewolników.