Miłosz stał i drżał, rękę wyciągnął ku młodym i, ukazując ich, wołać począł głosem zmienionym: - Związać tych ludzi. Zbójce (niestety),zbójce nas wojują, Którzy ani miast,ani wsi budują; Pod kotarzami tylko w polach siedzą, A nas nierządne,ach,nierządne,jedzą! Trzeba by mnie tam najpierw doprowadzić! Śmiały się dzieci słuchając tej przygody,a Koszałek-Opałek tak dalej prawił: -Ho! 91,12 Na rękach będą cię nosili, abyś nie uraził swej stopy o kamień. Ale w ruchu tym potrącił książkę,a książka spadła na zie- mię. Lewis wykazał, że w Mexico City chłopi przystosowują się do życia miejskiego o wiele łatwiej niż to przewidywała teoria ludowy–miejski. Nie było miejsca, choć chciałeś ludzkość przytulić do łona i podać z krzyża grzesznikom zbawcze, skrwawione ramiona. Glenarvan uważał za potrzebne wdać się w tę sprawę. Szkoda gadać! Człek był roztropny, chytry, przebiegły i ostrożny. 21,06 Bo tak powiedział do mnie Pan: Idź, postaw wartownika, iżby doniósł, co zobaczy. więc idziecie na podwieczorek? Zapytała Stana. Zawiłowski począł pochylać głowę ku jej jasnej twarzy, Lineta przymknęła oczy, ale on był zbyt młody, zbyt nieśmiały, nadto czcił i kochał, więc nie odważył się jeszcze dotknąć ustami ust, tylko całował jej złotawe włosy - a i tak pokój, w którym siedzieli, począł się z nim kręcić, ziemia poczęła się kręcić; potem wszystko znikło mu sprzed oczu, stracił pamięć, gdzie jest, co się z nim dzieje, słyszał tylko bicie własnego serca, czuł woń tych jedwabnych włosów, które muskały jego wargi, i zdało mu się, że w tym jest świat. Ten Sybir – to to straszna jakaś zaleś I kraj hororów! – Jak mam to rozumieć? Samym czasie o 150. Nic tego nie zważał pan Mateusz i śmiało ofiarował swoją pomoc Annie do robienia her- baty. Była to aluzja do galerii, o których wśród obecnych, z wyjątkiem Piotra i Nikoły, nikt nie wiedział. – Podwiozę pana do Buczał. Kreacja postaci bohaterów jest w Kamieniach na szaniec sprawą niezwykle ważną; czytelnik bowiem musi już na początku opowieści ich polubić, uwierzyć w ich prawdziwość, dostrzec w nich żywych młodych ludzi: niezwykłych a jednak bardzo bliskich. – Tobie ich powierzam – odpowiedział.