MANIEWICZOWA Nigdy! Tam tylko śmiałych ludzi cenią. Było dziwnie, niemal zdumiewająco patrzeć na nią tak odmienioną. KONRAD A ty się wciąż zwracasz do mnie; nawet ci się o samoistności nie śni. koza ! Odezwał się cicho do sąsiadki Żytnicka. Dla was tysiąc grzywien! Tak więc dnia następnego, rzewnymi żegnając się łzami, rozjechaliśmy się każdy w swoją stronę, nie wiedząc wcale, kiedy i w jakich losach nam się Pan Bóg znowu widzieć dozwoli. – spytał obejmując ją. – Ułożyliśmy się, że tu zostaniemy. Zawołała o! Był wiek, żem ja w dziecinnych marzeniach budował Wszystkie stolice ziemskie, dziś je widzę różne; Alem pierwszych obrazów w myśli nie zepsował, Są dziś porównań celem, jak księgi podróżne. Ale mecenas, pochylony nad papierami, palił cygaro, puszczał kółka dymu, a na wiernego sługę nawet nie spojrzał. “Henrietta”, wygolona do czysta, wyglądała jak ponton. Tadeusz podszedł do okna ze starych murów przerobiony, nie zaś w naiwności, na mchy rdzawe, brunatnokłose rośnie i buja w powietrzu, skaczące w bujnych trawach nad brzegiem Jeziora Leopolda. -Nie mogę pojąć -mówił -jak królestwo śmie czynić większe wydatki nad intraty i zja- dać dobra swoje jak jaki prywatny człowiek. - Trzeba go rozwiązać. Drze- mała ona w sennej ciszy południa lipcowego,cała złota od słońca,błękitna od nieba błękitne- go. Wtem Rejtan zawołał: „Cesarz wsiada na koń! Lecz ta wspaniała kobieta, która z twarzą jak opłatek białą stała śród zmroku niby w kamienną kolumnę przemieniona, czuła teraz, że na drodze jej życia i na dnie jej serca wznosi się druga mogiła, rozpaczniejsza jeszcze od pierwszej, bo nic już po sobie nie pozostawiająca. Poturbowałeś mi lokaja.