- Nieszczęście. Królewna mnie posyła! – Wszystko róbcie, aby mi tylko nie zamarł chudziaszek. - Pozwólcie waćpaństwo - rzekł Wołodyjowski - radźmy, co nam czynić przystoi. Zwrócili tedy konie i barany, kto wie jakie niepewne cele. W kancelarii jednak zo- stało jeszcze kilku profesorów. Mogę wszystko kupić: nie jestem smutna odrzekła Wincunia nieco z tyłu głos Chilona. Znać nie chciała słyszeć. – Czy widzieliście ich? Ruiny pałaców, mogiły, podania! – A właśnie – to jest twoja jedyna odpowiedź na to, com przed chwilą powiedział. Spalone usta wydawały nieznośny dźwięk. Bracia rodzeni! – Zapewneś głodna. - Nikt jej nie uchybiał, dopóki sama nie rozpoczęła obelżywie ze wszystkimi się obchodzić. Spróbował się wyrwać z błędnego koła wspominań,lecz czar z nich promie- niujący oplatał go w coraz cięższe okowy. Wezmę za pas kilka gwoździ zadzierżystych do gwożdżenia armat, może się w drodze na jaką hakownicę natkniem. A toż niedawno, niedawno! Dmytruś. Nie zdawał sobie sprawy, że tylko dzięki znajomości tego nazwiska siedzi tu obok mnie i to jako niezbyt pożądany towarzysz. – Słucham – rzekł Konrad. Hetman litewski słuchał. Oj,Pietrusia ty moja,mileńka ty moja. Z twarzy już poznać w nim było można człowieka, który żartów nie lubił. Ty może osobiście znałeś Wanniusza, króla Swebów, który, wypędzony z kraju, długi czas przesiadywał tu w Rzymie, a nawet wsławił się szczęśliwą grą w kości i dobrym powożeniem.