Drobny ten przedmiot, dla którego towarzystwo, skazanego na śmierć, wilcza swoboda wije się z niego wyszedł ogień, palący się Rzym nie zniesie! To samo i teraz w Czerkasach zatrzymał się przed wami ja się zaś oczy zapadały się jeszcze nie przyjedzie? Gdy wyznaczę sobie jakiś cel, cała Ameryka, a nawet cały świat na próżno by się jednoczyły, aby mi przeszkodzić w osiągnięciu go. Ona siedziała cicho. – zawołano chórem. (Wstaje) Pani daruje, że pożegnam (bierze torbeczkę ze stołu). Tę ostatnią wolę świętą Spełnić któż się waży? Jeszcze dalej niż odezwy do rycerstwa najemniczego i Polaków za granicą bawiących rozchodziły się pisma dyplomatyczne, polskie manifesty przeciw Krzyżakom, roznoszone przez posłów królewskich po wszystkich dworach europejskich, zaniesione nawet aż za morze do Anglii. tacy ta oni dobrzy, bo jegomości za gospodę chcą obedrzeć! Uprzytomniał sobie ów ród rycerzy, którzy rozbijali na wielkiej drodze lukkańskiej, wypadając ze swego zamczyska na szczycie gór, z Monte Orlandi, a gdy go stamtąd w całym zespole wytępiła florencka i pizańska demokracja, w Fiesole szukał schronienia i miejsca rycerskiego po łup wypadu. Proboszcz uważał to za bluźnierstwo i ostro spojrzał na klucznicę, która umilkła. Madzię przebiegł dreszcz i pobladła. I pokażę mu wszystkie nieszczęścia tej ziemi, a potem zostawię samego w ciemności wielkiej z brzemieniem myśli i tęsknot na sercu. Doszło wówczas do wzruszającej sytuacji — uboga, zawsze cierpiąca głód miejscowa ludność, dla której ów skład żywności stanowił wręcz nieprzebrane bogactwo, nawet go nie tknęła, choć był prawie nie pilnowany. Poza moim logicznym wywodem wszystko szło stronami, swoją własną drogą. Widziałam ciebie w moich myślach smutnych. Rzekli: „O najlepszy z królów, dobry los nam sprzyjał. , którą podała mu bufetowa. **** Czytelnictwo opieszałe bywa naglonym napisami wykrzyknikowymi na rogach ulic: "Czytajcie to a to! Wiedział więc, że trzeba mu będzie stanąć przed mistrzem i marszałkiem, i rozumiał, że mniejszy mu będzie wstyd, gdy będzie miał do pokazania choć jednego znaczniejszego jeńca. Jezdny czasem minie jedną, gdy gęsto stoją: pieszy żadnej. Że zaś ta lekcja była tak bohaterska, że aż niezwykła, musiał ją solidnie udokumentować.