To i pan Myśliszewski potwierdził, i basza chocimski co dzień powtarza, i hetman w to wierzy, że stułtan Doroszeńki bez pomocy nie ostawi, jeno wielką wojnę Rzeczypospolitej wypowie, a wtedy co ja z tobą zrobię, mój kwiatuszku najmilejszy, moje praemium z ręki boskiej dane? Przebyłem go w pełnym galopie i dotarłem na skraj lasu gdzie ujrzałem ku ogromnej radości po prawej stronie obydwa szczyty górskie, wśród których przeprawialiśmy się w drodze do obozu. Hej,miłaż to była wyprawa,bo —jako się rzekło – pracowita,a swoją drogą w życiu ja się tyle ludzkich i końskich zadów nie napatrzył,ile wówczas. Chociaż nie mogła wytłumaczyć sobie przykrego wrażenia, wzdrygnęła się jednak na widok dużego, zimnego pokoju z oknami bez firanek, potem, powoli spostrzegając w jego umeblowaniu wiele osobliwości, które zrazu nie wpadły jej w oko, poczuła niepokój. Mając wiele wolnego czasu, po całych dniach dopełniam moje zoologiczne i botaniczne zbiory. Na drugi dzień istotnie całe towarzystwo pojechało do Zasławia. " Laura! Musi kobieta szukać jakiego zarobku, bo do garnka nie ma co wstawić. Jeżeli nie masz nic przeciwko temu, to zanieść mnie, proszę, do rzeki Ganges, która jest królową rzek’. C y p r i a n A może! Szły jakby uroczyste korowody starców i ludzi dojrzałego wieku, i mężów z żonami, i matek prowadzących za ręce dzieci maleńkie, i młodzieńców, i dziewcząt, a potem tysiące i miliony ludzi zaczęły się tłoczyć u Cichego Przejścia, aż wreszcie Łąka Życia wyludniła się prawie zupełnie. Niemcy to mądre. – Ale oczewiście! Uśmiechał się, nim wybuchną i uderzą ją i czyni w nich srebrne świadectwa wydanego przez Sąd X. Właściwie – był znowu sam, gdyż samotność była jego stanem przyrodzonym. Polecają też zabić wspomnianego prosiaka,którego mięsem -rzecz nie do wiary -napełnić miano dziesięć naczyń,zwanych po słowiańsku „cebry". Marianna czuje się nieco zdziwieniem tym dotknięta. Które objąć może najdalsze kręgi. Najważniejszymi. Wrzaski słychać coraz przeraźliwsze, jakieś dziwne, zamieszane, jakby nie triumf, ale przerażenie w nich brzmiało. – głos drżał silną powstrzymywany wolą – i będziesz nam opowiadała o nim, o nas nie waż mu się wspominać. Stali jakiś czas w milczeniu, zaglądając sobie w oczy.