W ostatniej dekadzie maja powstały pierwsze komitety powiatowe i miejskie oraz. Mali kochankowie oczekują ciekawie pieśni. Stawię im czoło:godność moja,stopień I nieskażona prawość mojej duszy Będą świadczyły za mną. Przyjmował wszystkich, którzy tylko mieli prawo do jakiejkolwiek dystynkcji. F l o r a Nadto tej troskliwości i nadto jej było, Wszystko z tej troskliwości nieszczęsnej wypływa: Z troskliwości nas nudzisz,a major wyzywa. Wypatrz jeno kto podrzuca i mnie obronił. Chodzę po pokoju, już mi się ten gniew w żal obrócił, już bym do matki leciała, w ręce ją całowała, aż mnie porywa. 07,15 Ja umacniałem ich ramię, a przecież przewrotne swe plany przeciw Mnie skierowali. – A ty, stary? Więc czasem zajdą w takie rzeczy, s których sie wypleść nie mogą, aż śmiechem, ale i ten będzie przemierzły, jako i one wszytki trefności. Pragnął wolności zgodnej z prawem, bo tylko wolnym obywatelem mógł zamieszkać w Judei i wypełnić obowiązki, którym się poświęcił: dla niego nie ma życia gdzie indziej. Wtem gołębie leśne powiedziały: – Gurr, grr! Potomstwa Bożego! Jego myśli były wprawdzie o wiele gorętsze, gdyż mężczyźni są już tacy, śniło mu się, że jest żywym ulicznikiem i że ma cztery grosze, za które kupił dziewczynę i zjadł ją. Edek odrzuca broń, wprawnie popycha mu głowę do przodu i kiedy bezbronna głowa Artura jest prawie przy podłodze, Edek, splótłszy dłonie, unosi się na palcach i z góry, jak siekierą, bije jeszcze raz w odsłonięty kark, aż przysiadając od rozmachu. – Mam krótką sprawę z naszym przyjacielem – przerwał mu Konopka przystępując do Baraniego Kożuszka, siedzącego we framudze Bramy przy samym wyjściu na Krakowskie. ”Albo:„Nie tymi drogami! Właścicielka podnosiła do oczów binokle w złotej oprawie i spoglądała z wysoka na wszystkich. Jak se na tę ranę Spomnę,co ją miał na głowie, To mnie jaze zimno chyta. Po wizycie obrzydliwego adwokata wiedziałem już, co myśleć. - Ale dywidenda? W potrzaskanych murach, obdartych z tynków, nie dojrzałeś już ani okien, ani drzwi, natomiast czerniały w ich miejscach dzikie wyłomy, jakby wybite armatami. Utwory członków Towarzystwa niejednokrotnie drukował wydawany w Poznaniu Tygodnik Literacki. – Tak, bądź spokojna, moja droga, dopiero co powiedziano mi, że odzyskała przytomność. Wrzeszczowicz zmieszał się.