Ubrany w krótki kożuszek czarny, buty myśliwskie, torebkę miał siatkową, czapeczkę sukienną i nie odznaczał się elegancją. A Anka? Ta, co zakłada pensję. A mówiłam,zrobić z laskami ,a nie obcięte. Milkną wszyscy z przerażenia. To mówiąc Obieżyświat uchwycił swego chlebodawcę za kołnierz i jak orkan uniósł go za sobą. Ale Połaniecki powiedział to nieszczerze, myśl bowiem, że ją może wziąć kto inny, była mu niezmiernie przykra. Na swoje przedstawienie Andrea wybrała najgorszy z możliwych momentów, gdyż od jakiegoś czasu Zenowicz opowiadał właśnie o zaginionych naukowcach, podczas gdy na ekranie pojawiały się ich podobizny. On sławą swego ojca mógł wzburzyć ałusy, uzbroić jedną połowę Krymu przeciw drugiej połowie, pociągnąć dzikie ordy białogrodzkie i zatrząść całą potęgą chanową, ba, nawet sułtańską! - O, jakie to uska. I wyszli przez drzwi zakrystii. Wam trzeba albo siedzieć przy dworze, albo mieć dużo gruntu. Ledwie się wieść o tym niegodnym podpisie buntu targowickiego rozeszła po mieście, powstał wszędy przeciw królowi powszechny odgłos zgrozy i zniewagi. Bawi on dotąd, bo periculum in mora. Jeżeli niebezpieczeństwo zarażenia się grozić w sposób właściwy nasza boska, że nadal nie będzie. I coś sporo narodu. Tym sposobem stoją oni ciągle między potwarzą a pobłażliwością lub apatią, przy których nie ma miejsca dla uczciwej i bezstronnej krytyki. Zapewne się Panu Bogu modliła, aby jej dał siłę nad sobą przy pożegnaniu, albo może nawet, aby ten wyjazd odwrócił. Wszak uznaje się za zwyciężonego. – Ale gdzież tam – jadę do Warszawy. Musiałem naturalnie załatwić przedtem moje sprawy zawodowe i dopełniłem tego nazajutrz. Na zgubę ludzi prowadzić nie dam. Książę znalazł jakiś kamień z oparciem i usiadł znużony. Kmicic, który właśnie przysuwał nieznajomemu miskę z grochem, a który jako się rzekło, nie przywykł jeszcze do podobnego traktowania, byłby niezawodnie rozbił ją na głowie nadętego młodzika, gdyby nie to, że było coś w tej nadętości takiego, co bawiło pana Andrzeja, więc nie tylko że zaraz wewnętrzny impet powściągnął, ale się uśmiechnął i rzekł: – Takie to teraz czasy wasza mość, że i z najwyższych głów korony spadają: exemplum nasz król Jan Kazimierz, który wedle prawa dwie powinien nosić, a nie ma żadnej, chyba jednę cierniową. – Na Boga, mówicie prawdę!