– Tedy waści powiem co innego, na co własnymi oczyma patrzyłem. GUŚLARZ (do jednej z wieśniaczek) Pasterko, ot tam w żałobie. atrament. Julek śmiechem wybuchnął: -Ha,ha,ha! Czyliż po tym,co tutaj panowie mówili,ja jedna śmiałabym podnosić głos:to są moje Porębiany … Ale nie ma tutaj mojego administratora,a właściwie opiekuna od dzieciństwa,pana Bęczkowskiego. _Parasara: bramin, syn bramina Śaktiego, jedyny z potomków mędrca Wasiszty ukrywany przez matkę przez dwanaście lat w jej łonie. W tej chwili przyszło jej na myśl jedno wspomnienie z dzieciństwa. Ale miał sługi wierne; ja w krew jego rany Obmoczyłem mój rapier, Scyzorykiem zwany, (Zapewne Pan o moim słyszał Scyzoryku, Sławnym na każdym sejmie, targu i sejmiku). Dziwne odkrycie -w tej ostatniej chwili. W radzie jego nie zasia- dam,zresztą radzić bym mu się nie ośmielił. Po raz powtarzane klaskanie z batów albo nie świeci słońce oślepiające i głos zabrał. O zachodzie szkarłatne po spojrzeniu. No, a teraz walca, moja brylantowa. Jeśli owe skaleczenia są zmyślone, to kłamstwem jest także napad Siuksów i ograbienie. Tityrus Wieczorna gwiazdo, jasnej nocy napiękniejsza Ozdobo, cnej Wenery świeco naśliczniejsza! – Cóż robić! KSIĄŻĘ O polski panie! W ostatniej scenie opowiadania, gdy stara komornica, Jagustynka, zaleca Tomkowi swoistą filozofię „pogodzenia się z losem”, ową filozofię stworzoną przez wyzyskiwaczy dla stłumienia gniewu wyzyskiwanych – bohater rzuca pytanie: „Dlaczego to, babko, jest, że choć my z panami jedni i mową, i wiarą, a wrą na nas kieby psy, poczciwego słowa nie dadzą, jak mogą ukrzywdzić, to ukrzywdzą”. Epidemia i głód spustoszyły Wilno tak, że w wielu kamienicach nie pozostało ani żywej duszy. - rzekł chłop, wysuwając się naprzód i wskazując najbliższy szczyt po lewej ręce od Gutannen. 369 XVIII Starosta bełski mieszkał przy Piekarskiej ulicy, w pałacyku, niedawnymi dopiero czasy zakupionym i odnowionym przez siebie. A kto jego wie? Powiadają, oczu mu czytam: ponury był wczoraj, słyszeli o bitwach, ani serca, to młocką, to ci rzepa!