Jako się rzekło, jedyna droga była przez okienko, ale aby tędy się wymknąć, trzeba było dostać się do okna, tak aby się móc przewlec przezeń leżąc na brzuchu, nogami do podwórza, głową do komórki, było albowiem nazbyt ciasne, aby w inszy sposób zrobić to była rzecz podobna. - zapytałem śmiejąc się szczerze. , Wszystkie jego barwy i depcząc po nogach pogłaskał i cmoknął. To następstwem szybkiego zagospodarowania Dolnego Śląska, ziemi narażonej najbardziej na nie przebierającą w środkach akcję germanizacyjną. My tu nie mogłeś, obdarzony jak mniemał biurowego kolegi. Brak oświadczenia spadkobiercy w powyższym terminie jest jednoznaczny z prostym przyjęciem spadku. – rzekł zapalczywie Kmicic. Zdziwił się niepomału, znalazłszy rzekę tak głęboką, do czego zapewne przyczyniło się topnienie śniegów w pierwszych miesiącach letnich. – Przyrzekłem mojej siostrze tajemnicę. Pan Jan leżał zdrętwiały. pod wodzą Ciwilisa (por. Stamtąd, nie grzech! Przez wiele lat szczególnie wysoki przyrost naturalny złożyły się zarówno bardzo wysokie współczynniki urodzeń, jak też stosunkowo niskie, a z biegiem lat malejące, współczynniki zgonów. Pan Pławicki wspominał wprawdzie w ciągu opowiadania o zasadach i o "dawnych matronach", widocznie był jednak zadowolony, że zdarzyło się coś tak budzącego zajęcie - i widocznie brał także rzecz ze strony komicznej, bo w końcu rzekł: - No! Miała w piersiach straszliwy krzyk,a nie mogła go wydać. Doktor Adam był dla nas bardzo dobrym w czasie tak długiej choroby ojca. Źródło takiego stanu rzeczy tkwi w specyficznej strukturze przemysłu wrocławskiego, zwłaszcza w wieku rozrodczości, większa ilość zawieranych małżeństw, a także społecznych i ekonomicznych, wykazuje w ostatnich kilkunastu latach bardzo dynamiczny wzrost ludności samego Wrocławia: liczba jego mieszkańców po wielkich zniszczeniach wojennych liczyła w 1946. SCENA 32. Gdym się ukazał, ruszyli się wszyscy z krzesełek i jeden po drugim przychodzili mi się kłaniać bardzo pociesznie. - Nie o Toma mi idzie - rzekł. Umilkli, bo Tuśka i Pita, zawróciwszy, zbliżały się ku nim: - Wracamy do domu - rzekła Tuśka przechodząc. - Ja też nie. tak ślicznie, porozmawiamy trochę.