Naprzód trwało długo, przeszło godzinę; po wtóre, wyrodziło w umyśle Jana zapytanie: „Przyjdzie? Gdym tedy ujrzał ów krzyż, mignęła mi przez głowę myśl: „Ot drzewo, inszego nie masz” – alem się zaraz zląkł. Słusznie czy niesłusznie, mam opinię człowieka lekkomyślnego względem kobiet, i opinia ta musiała się obić o uszy Anielki, ale może właśnie dlatego drogie to stworzenie okazuje mi tym więcej ufności. Mógł to uczynić, gdyż w pobliżu obozu Gawronów strzał nie był niczym nadzwyczajnym; Indianie włóczyli się po okolicy, by coś upolować. Czytając, co moment na starostę spoglądał, tak jak gdyby sam w to nie wierzył, co czytał. „Padł taki postrach na wichrzycieli – opowiada naoczny świadek owej epoki – iż nikt nie śmiał pisnąć przeciwko sąsiadowi. Glenarvan stał się, jakim był zazwyczaj, i nie wymówiwszy słowa, nie skinąwszy nawet, puścił się galopem drogą ku Eden. – Kto to przyjechał, Wacławo? Żebrali taką dobrą polszczyzną,że odszedłem o parę złotych uboższy. Rotmistrz Żadnej, zapewne żadnej. Ciekawa historia! – Nie, moje dzieci. Choćby tam były i z konwentu braci Zafasowane nabożnie postaci, Uczynią-ć miejsce wesołe kielichy Nie tylko między pany, między mnichy; I gdzie brzęczy sprzęt łańcuckiego szklarza, Czytać cię będą i wśród refektarza. F l o r a zatykając uszy Co za krzyk,o nieba! - Pożegnajmy się więc teraz, Szarlih. Bo widziałem i takich sztachet byle gdzie głowę położyć na progu pokoju, w jej rozmarzone oczy i wydawał się przecież iskra sumienia. Na niebie paliły się olbrzymie zorze purpurowe i złote, które wojska zrazu za łunę poczytały. Potem, opuszczając się na południe drogą, którą byli przyszli, udali się ku rzece Cooper. Będzie pytał: "Ten młody czyjego stada? Przypatrzcie się jej ostrym końcom. "Jużci, to nie po niemieczku - mruczał służący - bo przecie wiem, że się mówi po niemiecku: bite majn her. - Poznaję tych ludzi! 25 Podanie to uchodzi za prawdziwe (franc. - Człowiek najpewniejszy! Lecz myśl, ten chybki lotny goniec. Nic wcale tedy nie obchodziło nas to, że pan Burakiewicz za interesem jakimś zapewne do gospodarza domu przyjechał, i szyłyśmy dalej, w robocie i milczeniu pogrążone, gdy nagle głos na uroczystą nutę nastrojony wymówił: - Memento mori!