Nie mógł tak uroczystej opuścić okazji pan Zamojski i, ucałowawszy rękę dostojnego przeora, byłby palnął sążnistą orację, ale ksiądz Kordecki, widząc już, na co się zanosi, uściskał go zaraz, zagadał i zapoznał z panem Czarnieckim. Teraz tam wzbijają się znad ziemi mgły poranne, jakby krepy białe rozwlekają się w powietrzu, znikają, a naprzeciw okna jej izdebki, jak raz naprzeciw tego okna występuje z ciemnej pręgi lasu rubinowa wstęga jutrzni. Bartek ledwie zdołał usta otworzyć, zakrztusił się, chciał powiedzieć: „Bójcie się Boga, niesprawiedliwe kobiety! Zaraz z początkiem następnego lata Beoci przejęli mocno wy- niszczoną po bitwie Herakleję, która znajdowała się w ciężkich warunkach, i odprawili Lacedemończyka Hegezyppidasa, który niewłaściwie sprawował tam rządy. - rzekł do niej Benedykt, kapelusz słomiany na głowę włożył i ramię jej podał. W twarzy jego nie było już gniewu ni drapieżności, tylko nieczułość i obojętność. Jesteśmy porządnymi ludźmi, a pojechaliśmy waszym śladem tylko po to, aby wam oświadczyć, że gotowi jesteśmy wam dopomóc. Jedna piątka poszła do współpracy z grupą bojową słynnego Kota [18], który był pierwszym działaczem niepodległościowym, ściganym plakatami policji niemieckiej jako "zbrodniczy Żyd". bo jak paś spuszczę! (głośno) Jak to - którą ! Nazwijmy to przeczuciem. Biegnie do kuchni. O nic się nie martwcie. Zamilkła spuszczając głowę. Proszę pana prezesa o warunki. Stamtąd mogli śledzić meteor, który odebrał im zdrowy rozsądek; mogli się przekonać wiele razy w ciągu dnia, że zakreślał w dalszym ciągu w przestworzach swą świetlną orbitę. czy umiejętnością jego można popisać się, zadziwić lub zainteresować? Z cywilnych byli: kasztelanie Mostowski, Antoni Trębicki, Ksawery Działyński, brat szefa regimentu, Józef Wybicki, Ciemniewski, Eliasz Alve, Kiliński, Maruszewski i jeszcze kilku poważnych mieszczan. Wiadomość ta jedna może mogła na chwilę odciągnąć myśl Przemysława od tej trumny i od krwawych wspomnień strasznej nocy. Kacper będzie ojcu dogadzał i wszędzie doprowadzi, zna miasto i ludzi. Ostańcie, waszmościowie, na wieczerzę, to łatwie do zgody przyjdziem. –rzekł zwróciwszy się do obecnych.