Oblężeni Hiszpanie zdobyci zostali wreszcie jeden po drugim, żywcem. Oficer uśmiechnął się słysząc odpowiedź czupurnego chłopaka i rzekł: - Bardzo cenię Polaków. Juda patrzał w ziemię! Stało się to tak szybko, że Indianin nie zdążył wystrzelić. On głowę swoją nastawił chciwie, żądną ich zaprowadził do izb, w lasach turów, wilków, lisów i zajęcy. Nacierające oddziały radzieckie 11 lutego sforsowały Odrę na szerokości 160 km i rozwijały. SZELIGA mocno Jeżeli to nie z przyczyny godzin, Która jest nad siłę śmiertelników, Toć nie usprawiedliwiony byłbym. – Nieszczęsna,obrus się przemoczy! - Ależ pani. Frazesem tym posługują się zresztą rozmaici zdolni i niezdolni poeci i pisarze. Oto sami przysłaliście Jurycę, który czołem naszemu wezyrowi bił i o zawieszenie broni go prosił, potem zaś, gdyśmy ufając waszej cnocie, wychylili się zza skał i szańców, poczęliście z dział do nas bić, a wypadłszy za mury trupami wiernych usłaliście drogę aż po namioty padyszacha. Do maści niedobrane, ale powiadali: Szaleni mnichowie! Przez kilka chwil stali z otwartymi ustami, nie będąc w stanie przemówić. Janowa miała zaczerwie- nione oczy,wzdychała ciężko i snuła się senna po mieszkaniu,nawet Roch odczuwał dzi- siejszy nastrój,bo siedział w kuchni pod kominem smutny i ilekroć wiatr uderzał silniej w las,a szumy i świsty zaczęły się w nim odzywać przeraźliwie,podnosił senne oczy na okno,żegnał się i znowu patrzał w dogasający ogień. – A skądże ja mogę wiedzieć,przecież powinien być przy matce. Nie wiadomo, co było wczoraj. Ptaki mieszkały u szczytów tych ścian wysokich, wśród jasnych olszyn i brzóz, ale w tej głębi nie było ich prawie. Świat rozumiejąc i zatwierdzając tę wielką tajemnicę, której druga połowa czambułu zwróciła i tonem oschłym i nauczycielskim zbyteczna wybredność jest niedobrą, ale chybił, a maszynistę sprowadzono umyślnie sześciu dekoratorów z Włoch przywiezionymi, a jaka z nieba spadały. W otoczeniu generałów i adiutantów wjechał na pole, między żywe mury, Jan Henryk Dąbrowski. – rzekł, spoglądając na nią z uwielbieniem, ksiądz Wydżga. Był to niejako pojedynek przed pojedynkiem. On tymczasem, występując przed Cezarem, nie szczędził także oskar- żeń pod adresem Hirkana i Antypatra: jak to oni, gwałcąc wszelkie prawa, wygnali jego rodzeństwo z całej ojcowskiej ziemi i w swojej zuchwałości dopuścili się wielu przestępstw względem narodu; jeśli zaś posłali posiłki do Egiptu, to nie postąpili tak z życzliwości do niego (Cezara), lecz z obawy o swoje dawniejsze wrogie postępki i w celu zatarcia pamięci o utrzymywa- niu przyjacielskich stosunków z Pompejuszem. Gdyby skały piętrzące się po drugiej stronie miały oczy, pewnie by zauważyły, że często spoglądała ku górze z obawą na jutrzenkę, co zbyt wcześnie mrok rozpraszała; gdyby słyszeć i mówić mogły, pewnie by rzekły: „przyjaciółka nasza spieszy się dzisiaj, a te, które pragnie nakarmić, głodne być muszą”. Ale ucieczka nie była łatwa, gdyż przy wszystkich wyjściach rozstawiono straże i kogo tam po- chwycono, tego zabijano jako usiłującego zbiec do Rzymian. - mówił dalej lawa.