– A ja mam właśnie wtedy lepszy apetyt,śmiej się,mała! - Zaprawdę - odrzekł Rotgier - mówi przez was rozum i doświadczenie wieku. Na głowie ogromny, śpiczasty, z piórem kapelusz, z tyłu zaś na kształt klucza szambelańskiego dźwigał ogromne, srebrne naczynie, mające kształt kluczowi podobny, które w istocie za dobry puchar służyć mogło, bo ważyło sześćdziesiąt uncji. Dalibóg, w życiu nie widziałem, żeby ktoś taki był na afekta łasy. Tak też uczynili. Wiórami! Ani mu na myśl nie przyszło, że to ma być "Tabor". Pod wieczór nie było ich już w fortecy. - Panienka dobrze ułożona. – Bóg ci zapłać, Matysku – mówi – do śmierci tego ci nie zapomnę! W nim w ślad Harmodiosa i Arystogitona. - Cóżeś tak pobladł? Połykałem na raz po dwie i po trzy,z trzema chlebami wielkości kuli muszkietowej. Taki zwrot ostateczny tej niespodziewanej rozmowy także się i skarbnikowi podobał, ale owej nielitościwej wiadomości o Jędrzeju nie mógł on Flawiuszowi zapomnieć, jakoż rzekł zaraz z kolei: – Otóż macie waszego imć pana Flawiusza! Nawet i ci mieszkańcy, którzy w nadziei, że płomień nie przekroczy rzeki, zostali dotąd w domach, poczęli je opuszczać i ciżba zwiększała się z każdą godziną. Zejdziemy ich niespodzianie. Widocznie zrozumiał wszystko i na tej zasadzie postanowił działać,gdyż truchtem pobiegł do Asa i stanął obok niego. – Nasza mama nie zobaczy nas nigdy i umrze ze zmartwienia. Niegdyś i jam był szczęśliw, i żyłem inaczej W moim zamku, i często przechodniów wspierałem: Co za jedni i skąd są, nigdy nie pytałem. Zbiegom odkrzykiwali, obrzucając ich stekiem wyzwisk, a nad świętymi bramami ustawili skorpiony, katapulty i balisty39, tak że okręg świątynny dookoła usłany mnóstwem trupów wyglądał jak wspólny grobowiec, a Przybytek jak twierdza. Kryszna zaprosił Ardżunę, aby zamieszkał w jego wspaniałym zamku mówił mąż.