– Dwóchset ludzi! – O ile nie jest jego żoną lub krewną. Z jednej strony stopień zniszczenia i stan zaludnienia ludnością niemiecką, z drugiej przyśpieszyły dopływ kwalifikowanych robotników i techników. Jedna tylko moja przyjaciółka, pani Eugenia Wolff, okazała mi bezgraniczne poświęcenie, była mi niezłomną podporą, mądrą radą i niewyczerpaną pociechą, tym cenniejszą, że nie usiłowała mnie pocieszać czczymi słowami, ale umiała razem ze mną płakać. Kupami też zalegali izbę, przepijali i raili wesoło, a każden swoje głośno przekładał, że już i jeden drugiego nie słyszał, ale nic to, bo i tak jedno czuli, i jedna radość ich sprzęgała do kupy i wskroś przenikała! Teściowa moja dopiero od kilku tygodni na nogach. Nie idzie za tym, żeby uczucie moje dla niej miało zgasnąć zupełnie. Raz butla pękła, a witriol mało mu nie wypalił oka. Oczy wszystkich były zwrócone na Fergussona, uważano go za bohatera dnia, chociaż on sam nie miał pojęcia, iż nim się tak zajmowano. No, co chce będzie, usiadł tak, że nad spuszczonemi w zamyśleniu to nic! Na podwórzu kogut w skrzydła janczarskie. - Skąd ten pozór? Jakkolwiek Czech wielbił Jagienkę, a serce lgnęło mu coraz bardziej do ślicznej Sieciechówny, jednakże młoda a chrobra dusza rwała mu się przede wszystkim do wojny. Ale na Boga! Nowa osoba, mężczyzna o śniadej cerze, wszedł do pokoju. Płaczą nad tobą w ucisku serca, skarżąc się gorzko. Siostrzyczko moja,powiedz,gdzieżeś była? 17 Strzeżcie się zaś ludzi; albowiem będą was wydawać przed Rady i w synagogach swoich będą was biczować. Przeczekawszy chwilę, by się oswoić z tą myślą, rzekłem: – Dobrze, jakiż więc rok mamy teraz według ciebie? Nuż jej się tam to stanie. Przygotowana do przybycia Ostapa, stawiając między nim a sobą kolebkę dziecięcia, wyobrażała go sobie zawsze nieszczęśliwym, pełnym szlachetnych uczuć, smutnym i znękanym młodzieńcem; zdumiała się, spotykając chłodną posępność zobojętniałego człowieka, który na nią poglądał zimno, który jej odpowiadał półsłowy i zdawał się nic nie czuć, a mało rozumieć. – Wstydź bo się ty, jakaś. 22 A on obróciwszy się, rzekł Piotrowi: Idź za mną, szatanie! - Dlatego, abym jeśli mi kiedyś Tygellin powie: "Scewinus był u ciebie", mógł mu odpowiedzieć: "Tego samego dnia był także i u ciebie. Ale ty nie dla sławy wyszedłeś! R a d o s t Ach, mój Gustawku, wszak ty szukasz żony; Chciałżebyś taką, co ściga oczyma, Jakby wołała: „Kto kogo przetrzyma”?