ANTONIUSZ Hańba,hańba,hańba. Czy tam myśli o niej, czy o niej pamięta? Pogromcą wroga, zwycięzcą, tym, którzy się poddali, po czym powrócił do Rafanei i pod wodzą Cestiu. Zdawało się, że z żył, gdy to mówiła, krew rozpalona wytryśnie. Pospieszyli wkrótce jenerałowie moskiewscy Chruszczew, Tormasow, Denisow, Engelhardt, Tołstoj: wszyscy oni znali familię moją, nie ustawali więc w grzecznościach i oświadczeniach swoich. Adiutant wychodzi. Panie Mościszewski, oddal się pan do oficyn i gdy panu dadzą konie, wyjeżdżaj pan natychmiast. Wielkie,błękitne oczy,które od ojca do matki biegają prosząco. Rzym wszystko zniesie, a senat uchwali dziękczynienie "ojcu ojczyzny". Osnowski odpowiedział obszernym listem, w którym donosił zarazem rozmaite nowiny z Ostendy. Łzy kręciły się w jej oczach, a w głosie drżał śmiech. Nie umiał ukryć pomieszania i na natarczywe zapytania teścia, czy jest zachwycony, odrzekł łagodnie: - Nie ojcze, nie tegom się spodziewał. – Precz z Erosem, górą Mars – powtórzył po raz drugi i uderzył batem rumaki Ben-Hura, które dotąd bata nie znały. – Z jakiej racji? W Grobie Nieczui spotkały się dwa nurty tematyczne polskiej powieści historycznej XIX stulecia. Mumie zabalsamowane w konwenansach i niemocy. I jak fale przychodzą, to odstępują od brzegu, tak do serca przychodziła, to odstępowała nadzieja - rozbijając się o nie. Migoce światełko łojówki. Mało do studni nie rzucić, wszędzie i wszystko! Idzie, zaraz. Ale będę was kochała mimo wszystko, jeśli przyniesiecie mi coś do zjedzenia, bo jestem bardzo głodna.