Ile razy się spotkali, spór był nieuchronny; sam widok Litwina jak wyrzut sumienia twarz jej okrywał rumieńcem i do gniewu pobudzał. – Około miesiąca. – Kauga. Spotykała po drodze topielców i topielic dużo: młodzi, starzy, kobiety, dziewczęta, parobcy, dzieci, wszystko to wałęsało się w różnych stronach, niby próżnując, ale każdy był w służbie u Wodnika i pańszczyznę swoją odbywał, ino Kasia nie rozumiała się na tym. z wejrzeniem na Twardosza Z nim interes złotem kapie, Niechaj będzie, jak chce, marny; Kto go zacznie i dochowa, Sto procentu gładko złapie, Sto procentu, dobrodzieje! – rzeknie znów dziadek. Esnaf ów jest rzeczywistością najistotniejszą. A tam w górze, gdzie najwyższe szczyty, Lśnią pogodne jak dawniej błękity. Zdaje się, że oni wydajność energii ludzkiej podnieśli do najwyższego punktu i nadali jej objawom prawidłowość niewzruszoną. – Ja tedy płacę – odezwał się major. - wołał schodząc ze stopni ganku bez zbytniego pośpiechu. Czułem się wyróżniony i spodziewałem się najlepszego. Wyrostki przepełniające. Żeby ją zatłumić, poglądał roztargniony po stronach, kiedy nagle stanął otworzywszy usta, oczy mu ogniem modrym rozbłysły, a na twarz uderzyło wzruszenie. La vengeance est un morceau de roi, mówią Francuzi. to będzie ów młyn, ani chybi. Niech pan dobrodziej wybaczy, ale nikomu o pocałunkach z Karusią. Mężczyźni milczeli. Ale kowalka była zdania, że cielaka chować trzeba. - Tłumok na bryczkę - rzekł - i w dziesięć minut żeby mi konie były! Nędzna dziewko, to boje Rozgrywają twoje chcenia!