Tu właśnie znalazła się Inger. W rogu tego pokoju na pąsowym szezlongu we wpółleżącej postawie siedziała kobieta w czarnej jedwabnej sukni, z kibicią zbyt szczupłą, ale mającą w kształtach swych i ruchach wiele delikatnego wdzięku, z twarzą kiedyś znać zupełnie piękną, a i dziś jeszcze pomimo przywiędnięcia i zbytecznej chudości uderzającą niezmierną delikatnością płci, wielkością czarnych oczu o powłóczystym, łagodnym spojrzeniu, bujnością czarnych, starannie ułożonych włosów. W tym czasie. Opisanie,jakim sposobem wy- szedł z państwa tego i do Anglii się dostał. Przecież z Grecyji wziąłem te powieści, Z czasów niedawnych i żałośnej treści. Jeszcze i to spalić musimy. Podróżny więc nasz puścił się krokiem zwyczajnym i wkrótce znalazł się daleko na przedzie. Bóg dał, Bóg wziął, a kto jemu życia skrócił, ten odpowie za niego. Idą przez puszczę ciemną dzień jeden i drugi, w dniu się trzecim zatrzymali, bo drogę zaparła góra i skalista, i wysoka. młodą czy starą - czy brzydką, czy ładną? - myśli liberalnie. Ale on mi to wszystko tłomaczy, trochę ojciec. Ale już robotnicy wątpią o wszechmocności Ozirisa, Horusa i Seta, pisarze oszukują bogów w rachunkach, a kapłani posługują się nimi jak łańcuchem i zamkiem do zabezpieczenia swoich skarbców. – Może i nie. Nieznośne brzemię tamowało jej oddech i szczękając ciągle przechylać to w starszych klasach, wy! Do czyśćca im się takoż iść nie należy. Natura nasza ziemska dotychczasowa raczej jest cudem niesforności i gmatwaniny, a to, co zowiem cudem, raczej naturą naszą wewnętrzną, ostateczną, prawdziwą. BRANECKI Niech się pan jenerał nie zrywa, Bo ja także hetman jestem, A jestem tu w moim kraju. Lepiej wy mnie jeść dajcie i nocleg pokażcie. R a d o s t Pani. Błagam,nie patrzcie na mnie tak żałośnie I nie próbujcie więcej się opierać. Bo tylko spojrzyjcie na niego, zastanówcie się nad każdym jego słowem, spojrzeniem, ruchem.