Ja już urządziłam się w ten sposób, że ani w Warszawie nie widział żadnej panny, ani na wsi nie spotka (prócz ciebie, duszko) żadnej innej kobiety. To, co było Polską niegdyś, dziś jest znikome ilością i bezwzględną słabizną. Tuż, o dwa kroki przed nim siedziała Helena. Stuart słyszy wyraźnie szmer fali, lecz nic nie mówi swoim towarzyszom. Na tym przerwała się rozmowa, oczyma się tylko mierzyli; sparty na ręku Łoktek dumał. Janka chciała jeszcze coś mówić,ale Cabiński zakręcił się i poszedł. Więcej niźli czterdzieści chłopa pracowało od samego świtania; kieby to stado dzięciołów spadło na bór, przypięło się do drzew i kuło tak zawzięcie i zajadle, że drzewa padały jedne po drugich, poręba rosła, pocięte olbrzymy leżały pokotem niby łan stratowany, a jeno kajś niekaj niby te osty kwarde sterczały smukłe nasienniki pochylając się ciężko jako matki żałośnie płaczące nad pobitymi, kajś niekaj szeleściły smutno krze nie docięte, to jakaś drzewina - mizerota, której topór nie chycił, dygotała trwożnie - a wszędy, na płachtach śniegów podeptanych, niby na tych całunach ostatnich, leżały pobite drzewa, kupy gałęzi, wierzchoły martwe i kloce potężne, obdartym i poćwiertowanym trupom podobne, zaś strugi żółtych trocin rozsączały się w śniegach kieby ta żałosna krew lasu. Przechodząc przez Ogród Saski,ze zdziwieniem spotkał tu pana Wincentego,dawnego towarzysza śniadań od Müllera,i z miejsca opowiedział mu wszystkie swoje zajścia z Asem. Zapalił jedną lampę, z głównego okna wydobył przy pomocy Kazimierza żardynierkę i dwa wazony saskie, a na ich miejsce ustawił wazony japońskie i starorzymski stolik. KLEOPATRA Ja mam sześćdziesiąt żagli – Cezar nie ma Lepszych. * - Gdzież się podział k r z y ż ? ROZA WENEDA wchodząc na stos zagasły grzebie w popiołach,znajduje łańcuch próżny,którym przykuci byli do siebie Lelum i Polelum,i rzucając go pod stopy Lecha mówi. PANTALON E hen sara se piu tasto Arlekin wdziawszy strój Mahometa, z wręgiem nakoło głowy świeczkami osadzonym, staje znienacka między Pantalonem i Ciarlatanem CIARLATAN uciekając Pieta! Pan Marcin przez cały dzień następny nie wychodził ze swego pokoju, tylko pod wieczór przywołał do siebie panną Anielę i zamknął się z nią w gabinecie. Dziewica blada na kamiennym progu Usnęła – może usnęła na wieki. - wybuchnął gospodarz. Noc przepędzili w pustkowiu niebios. Wtedy biedna Eliza zaczęła płakać i przypomniała sobie swych jedenastu braci. – zabijacie panią Latter. Krasowce i wszystko tak, jak świat światem, będąc fortuną znaczną, Ławicz i ze świecami w rękach i nie ptactwo wodne. - Oczywiście, że to zrobiłem. Wieczorem po pogrzebie, który wspaniałością przeszedł wszystkie, jakie tu ludzie zapamiętali, na zamku dla duchowieństwa zastawianą była stypa, chleb żałobny, którego obyczaj u nas od czasów pogańskich się utrzymał. Zaleska heliotropowym listem zaproponowała jazdę na pogrzeb. Naraz ostro zabrzęczały ostrogi, jakiś oficjer w pełnym moderunku podszedł do Sieversa, promenującego się wraz z kasztelanem po tarasie i podał mu list.