Kto na krzcie jego znamię wziął w porze dziecięcej, Już malować,już mu go lać nie trzeba więcej. Edyp Odwagi! Wysiedli na jakiejś głuchej,uśpionej stacji,przeszli milczące i puste sale,mroczny i rów- nież pusty podjazd i zanurzyli się w czarną aleję drzew ogromnych. To mój dozorca podał skargę? Pozwalano im na to, chociaż wierzba rosła tuż nad brzegiem strumienia i z łatwością mogły wpaść do wody: ale Boże oko czuwa nad dziećmi, inaczej byłoby z nimi źle. ” Co mu odpowiem? Mówiła panienka. Co zaś się tyczy tych ludzi, to może za wiele ufałem mej zręczności, bo chciałem się zabawić ich kosztem, a tymczasem oni się śmieją ze mnie. „Jakoż ” – mówił do mnie stary – „Była to dla mnie nauka. ratuj siebie! Razem powrócimy do domu! Nie znane mi jeszcze morza, lądy i ludy, szlachetny zawód podróżnika, życie, jego walki, klęski, zwycięstwa i powaby, wreszcie przyszła chwila powrotu, w której strząsnę z obuwia obcy pył u progu ojczyzny: wszystko to przemówiło daleko silniej; więc powiedziałem Dżakowi, że jak ptakiem przyleciałem w te góry, tak ptakiem z nich odlecę. Miał zobaczyć na ziemi. - Biedny narodzie! Izraelici zostali pokonani przez Filistynów, tak że poległo na pobojowisku, na równinie, około czterech tysięcy ludzi. XII, . Porozpinał bluzę, włożył ją znów na siebie i wezwał obecnych. Kończyć! (Trochę zmęczona) Ale patrz tylko, ten Kazimierz do niczego. Z daleka już ozwał się rozkazujący głos Fabiana: - Nie trzeba! Niewielka klinowata broda jego siwiała, równie jak gładko przyczesane włosy. Kobiety szlochały głośno.