– I od was, i od niej rad bym, żeby mnie kto uwolnił! To mnie najbardziej dręczyło. Poprzedni „pluton” stał się z musu plutonem robotników. Czekali jakby na światło tylko, aby się wziąć do roboty znowu, którą mrok przerwał. Świetnym a długim szeregiem posuwały się pary wokół salonu. wyznaje wiarę. Były chwile, że cała legenda wydawała mu się być kłamstwem nikczemnym – zelżywym i naigrawającym się z jego duszy wymysłem, plotką podłych szyderców. Ach, kona! Ale przyjdą czasy, w których on zrozumie siebie i powie o sobie: „Jestem” - a nie będzie drugiego głosu na świecie, co by mógł także odpowiedzieć: „Jestem. Roman się skłonił, był zaś w zupełnej gotowości, gdyż powróciwszy wziął kąpiel, zjadł, przespał się nieco i nowe włożył ubranie, takie wytworne i tak skromne, iż mógł się w nim ukazać choćby na śniadanie u dworu. Ani wiedziała, co się jej stało, oczy ją paliły, jakby zasypane zarzewiem, tchu złapać nie mogła ni przyciszyć serca namiętnie bijącego; rozkładała ręce bezwiednie, jak do obejmowania, rozprężała się w sobie, bo ją brały takie szalone ciągotki, że omal nie krzyczała. Musiałaś w przeszłości uczynić coś złego, co teraz się mści”. W pałacach waszej dostojności spokojnie powtórzył Menochim. Dzicy zadrżeli na odgłos wystrzału,lecz żaden nie pochwycił broni,owszem odrzucili ją daleko od siebie na znak,że walczyć nie myślą. Nagle straszna błyskawica rozdarła chmury,z wnętrza ich wystąpił olbrzym,niewypowiedzianą jasnością okryty. Ci ostatni co prawda bardzo przypominali strażaków. Obaczycie po dniu, jakie mają psie mordy. Głód tu i mizeria – więcej nic! na topól,jakby je wiatr zdmuchnął. On za parę lat zebrawszy mająteczek chce wrócić do kraju i tu założyć fabrykę farb. Moje miejsce przy nim! A że i sam przyuczył się widzieć w królu sprawcę wszelkich klęsk Rzeczypospolitej, więc jego relacja miała gorzki posmak bezwzględnej szczerości. GENIO ( podobnież, drwiącym tonem) Nie. Choćby od wieków, atmosfera tutejsza cnota? Ku drzwiom środkowym prosto bieży, płaszcz wielki kryje go po oczy; biegnie - drzwi pchnął do sali; dobył szpady - i tą koło zatoczy; płaszcza odkrył - oni już go poznali; do drzwi się cisną: chór młodzieży; słuchają, a on nawołuje: WYSOCKI Hej, bracia, dzieci, żołnierze, za broń, za broń, za broń! Ligia nigdy w życiu nie widziała nic równie pięknego, i oczom własnym nie chciało jej się wierzyć, albowiem wiadomo jej było, że Poppea Sabina jest jedną z najniegodziwszych w świecie kobiet.