Zastałem go jedzącym i pijącym, jak wielki i głośny truteń. – Bo, uważacie, to chyba trzeba być idjotą, żeby się z tego cieszyć! Przyszła Marynia Pławicka. - Masz prawo wszystkie moje cele i żądze kierować do pieniędzy, wszakże złota tylko żądam, nad zdobyciem go pracuję i tyle mu już poświęciłem! Mówiłeś, że kresy pocztowe zostały dzięki twoim staraniom nawiązane. Zasiadła znowu i zagrała Sonatę cis-moll Beethovena, której nie było w programie. - zapytała po chwili dziewczyna, gdy staruszka myśli swojej nie dopowiedziała. -Jak dziwne wyroków zrządzenia! W twarzy Hiszpana,kiedy wymawiał te wyrazy,taką było widać szczerość,żem mu zu- pełnie zaufał i przystałem na umówiony układ. Pan Bronisław miał obowiązek witać ją i żegnać z największym uszanowaniem starszy pan miał prawo okazywać, że Madzię lubi; wreszcie sama pani wyznaczyła Madzi miejsce przy stole obok siebie, a lokaj podawał jej półmiski zaraz po gospodyni domu. – zawołałem z przerażeniem. Może się zdarzy bowiem, najmniej interesowała się zabiegami młodego doktora, swoją miłością nie krył? Bo żeby na samej granicy żmudzkiej byłby pan marszałek sam, co było na ściągającym Polaków bruku stolicy Francyi domów kilka, odbiliśmy działa nasze odnieśliśmy zwycięstwo zupełne. Po pierwszej wojnie światowej wzmógł się ruch polski na Dolnym Śląsku, gdzie jeszcze w XVI. Kazali mi słowami wszystko powiedzieć mogę, skąd chce ja. Odparty następnie przez Szymona, brata Jo-natesa, i rozwścieczony poniesioną klęską, skazał swego jeńca na śmierć48. że przyszedł cały szereg lat ciężkich bardzo dla rolnictwa. A więc następujący żołnierz targał się z nim i oderwał go, i w dół rzucił, i innych zepchnął; zrobiło się zamieszanie wielkie, i wszyscy pobici są. Och, jakże dobrze jej było przyczaić się na legowisku, zasunąć się w kąt i patrzeć na śliczną głowę chłopca, owianą gęstwiną falistej czupryny i - patrząc tak na niego - o nim marzyć! Panno Emilio! – Skądże? - odpowiedział mu tym samym to-nem sąsiad, - Kto co da za Bum-Buma? – Niechaj Santer nam powie, czy ten papier ma dla niego wartość, czy nie! ” Scena VI BRONKA (wesoła jak dziecko) Pewno mi znowu zrobił jaką kosztowną niespodziankę.