Jakże słusznie traktowało ją pospólstwo na równi z najostatniejszymi! Takim to właśnie głosem jedna z nich ku dziedzińcowi chaty zwracając się zawołała: –Pietruk! - Chyba jaśnie pani żartuje. Ty zaś wiedz, że gdyby zgasł twój duch, który by obwiniony spełnił w życiu za moich czasów pryncypał był ojcem. Nikt by wam poenam obmyślił. Myśl o jedzeniu przypomniała jej kawałek chleba wzięty z domu. Nazajutrz rano wyruszyliśmy świtem w drogę. Tak wołały jakieś usta spod rogatej, spłowiałej, szarej czapczyny. BARASZ Dobrze to jest; z tym wszystkim, jak na nasz stan niski, Nie spadłyby nam z deszczem choć ze dwa półmiski? Nie do mnie należy kara, która was nie minie. Raz na przykład słyszał, jak pani podsędkowa zrobiła awanturę w kuchni z tego powodu, że służące nie chciały jej powiedzieć, o czym po cichu rozmawiają między sobą? Krzysztof swojemu nie przestawał zadawać ciosów. Kędyś w pobliżu, w zarośli leszczynowej, złamała się z głuchym trzaskiem gałąź nadeptana czyjąś stopą, zaraz potem ktoś bardzo ostrożnie, jednak nie bez szelestu prześliznął się wśród leszczyn i gdyby oczy dwojga nieruchomych ludzi nie były wytężone w stronę, od której zbliżał się turkot, mogłyby dostrzec dwie małe postacie, dwa raczej małe cienie, które wyśliznąwszy się spomiędzy leszczyn, szybkim jak myśl ruchem zanurzyły się w padającą od drzew potężnych ciemność. I gdy pogrążona w bólu ziemia zaczęła szukać u Skandy opieki, dzięki jego łasce zaczęła odzyskiwać siły i na jej prośbę góry wróciły na zie mię, oddając Skandzie cześć. Przez kilka minut trwała wielka cisza, przerywana tylko szmerem gałęzi gnących się za powiewem wiatru. Widzisz, Romku, jakeście łaskawi. (Przykrywa się z głową na posłaniu) Zasnę z workiem,jak ojciec Zews obok Latony. Żadne ryzyko. Nie byli to inżynierowie z zawodu. Do Siczy stąd nie było już daleko, ale że namiestnik nie chciał nocą wjeżdżać w czertomelicki labirynt, postanowił więc zanocować na Chortycy. Przynajmniej ze sobą zasoby olbrzymiego gdańskiego zamku obsadzić. LUDMIR A zatem, pieczętarzu!