Pozostawiony sam sobie, nie nawykły do bezdroży wśród lasów Plesy, nie czuł się na siłach wracać do Werstu. Uznał się za uprawnionego do bezczynu, bowiem odciętym został od wszelkiej nadziei, od widoków i środków, jakich koniecznie potrzeba, by jąć się praktycznych spraw tego życia. Niech znajdą ludzi i niech sobie radzą. - Powinien był Zbyszko do niego się udać, bo i pod nim, i przez niego najwięcej można przeciw Krzyżakom wskórać. Jakież zaś państwo podej- mujące bunt uważało swe własne lub swych sprzymierzeńców zasoby za niewystarczające do tego celu? Kto tak mądry,że zgadnie, Co nań jutro przypadnie? Już mi ich smutek serca nie truje, więc się radosna i wolna czuję. Dwie świece paliły się przed wielkim ołtarzem, jednak cała ta głębsza część nawy pogrążona była w uroczystym półcieniu. Siedzieli my na miasto. WŁADYSŁAW (do Wicherkowskiego, który w połowie sceny stoi, wpatrzony w żonę i Fikalskiego, dotykając jego ramienia) Może kieliszeczek wina? - zawołałem. – Żeby go uwiązać do powrozu, który tu mam. Spór dzierżał, a okazał wszytko się oddawało. W ogóle ta panna czy ta dziewczyna na lat dwadzieścia parę wyglądająca wydawała się uosobieniem piękności kobiecej zdrowej i silnej, lecz dumnej i chmurnej. ŚMIERĆ Boży miecz i Boży król. chyba mnie już gonić nie będą. Ale Rozalka, Stepanowa żonka. Ani klątw rzucał – ani wydobywał Głosu wielkiego z maleńkiej lireczki – Głaskał ją tylko (wyjaśniwszy lice), Niby zlęknioną,białą gołębicę. Ależ proszę pana do wyświetlenia i udowodnienia całej dodatniej misji stołowania i obsługi kapitalisty. - At - bębniąc palcami po stole zakonkludował Jan - przywyknie. Straszliwy huk zagłuszył modlitwę, ale jej nie przerwał; wtem usłyszano na dachu kościelnym druzgocące się krokwie i belki. - Mnie zawsze pora.