Jak Boga kocham – robi się pani taka,że nie do zniesienia. Potrzebny mi koniecznie jakiś mocny hak. znajdziemy innego. wstawajcie – zawołała wystraszona niewiasta, a gospodarz ujrzał przed sobą dawnego swego parobka, który, poślubiwszy jego żonę i objąwszy gospodarstwo, [teraz] wybiegł uzbrojony widłami odpędzać ode drzwi prawego właściciela domu. Już pana nazwisko, o! – Owszem, poznaję! Wiadomo przecież, iż któren pierwszy dopadnie dziedzictwa i wczepi weń pazury, to i niełacno go oderwać, i prawo za sobą będzie miał. Rozmawiający umil- kli tak prędko,że Jankę ta cisza przejęła jakimś dreszczem dziwnym. Do siebie wszedł, rozebrał się, w łóżko się położył i przed zaśnięciem odczytywał broszury, które z sobą przyniósł i w których znajdował rzeczy nowe i zajmujące. Będę się modlił do Ducha Świętego, aby was męstwem natchnął, a com postanowił, to uczynię. Już blisko sto osób, panien do towarzystwa, szwaczek, garderobianych, sług itd. ona się tylko bawi, to znana bałamutka! - Kajże to? Czyżbyś zapomniał, że nawet najmarniejsza żywa istota będzie gardzić wojownikiem i królem, który jest niezdolny do słusznego gniewu i nazwie go tchórzem? Creilinga. Ciotka, która nigdy nie wierzyła zbytecznie w miliony Kromickiego, dawała mi to kilka razy do zrozumienia z niepokojem i prawie z pokorą, uważa bowiem, że wszystko, co ma, należy do Płoszowskich, więc obawia się, bym na jej zamiar nie patrzył jak na krzywdę rodu. Byleby cisza. Tymczasem dowiedział się nieprzyjaciel o naszych poruszeniach i wysłał regiment Kroatów i kilka regimentów węgierskich do wsi Arcole, która dla swego położenia wśród bagnisk i moczarów jest bardzo mocna. ożenił! A to sokole, piękne pachole, szuka wysokiej grzędy. –I pani tak mówi! - mówię - a przecież my, choć w biedzie, ale zawsze do dobrego rodu się liczym! - Że i szczersza być nie może.