Dziecko wówczas dopiero z ogniem się obchodzić umie, jak się sparzy. Pułkownikowa w zamyśleniu się pogrążyła, nagle przypomniała sobie: – Marszałek! -? Czy to laskowych, czy już nie płacząc, nie deszcz zimno czy gorąco nie do mnie. Nieszczęsne miasto zmieniło się w duchu. Zdjęcie pochodziło sprzed czternastu lat, kiedy Yasmina miała lat szesnaście. W padającym z okna trzeciego piętra od niejakiego czasu świtała na horyzoncie już, że Polacy z nimi robili. Zobaczę ją dziś wieczór i będę z nią mówił. Czy zginął kto? ARTUR - Tata nie wie? – Byłem i jestem przekonany – mówił Roszow – że nie będzie żadnego śladu. - Czy macie coś na temat tej gry? Wszyscy zawinęli się w derki i ułożyli do snu. – Hę! Słuchaj mnie! Właścicielka kantoru, rozsądna i miła kobieta, z którą polubiłyśmy się od razu, słuchała tych moich żądań i wzruszała ramionami. Jestem mężczyzną i potrafię przenieść swój los, jakimkolwiek on będzie, wtedy gdy ty, słaba kobieta, mogłabyś ulec i zginąć moralnie lub umrzeć fizycznie. Dzieci od rana zaglądały przez szpary w deskach, z twarzami rozciekawionymi i przerażonymi zarazem, starsi zaś chłopcy, ożywieni już bardziej wojowniczym duchem, wracając ze szkoły maszerowali groźnie, sami nie wiedząc, dlaczego to robią. Furman krzyknął: „Hetta! Wraca do nich - tamten gdzieś mu się zapodział. Kab oni skrucilisia! Odrób,co zrobiłaś! Potem zapytał: - Gdzie jesteśmy? Śmiech powstał jednostajny. Dobrze tak na leniwe, a teraz kto inny Tak grzeczną dziewkę uniósł do cudzej dziedziny.